شماره ٥٥٣: هر شب از دست غمت ديده و دل خون شودم

هر شب از دست غمت ديده و دل خون شودم

وانگه از هر مژه راوق شده بيرون شودم

گاه گاهي به سر زلف تو در مي آيم

با دلي در هم و آن هم ز غمت خون شودم

مردم ديده کند رقص به صحراي دو رخ

چون بم و زير دل خسته به گردون شودم

روزگاري ست مرا سخت پريشان ز غمت

چه کنم بي تو و اين عمر به سر چون شودم؟

خار خارت نشود از دل خسرو بيرون

گر چه از خون جگر رخ همه گلگون شودم