شماره ٦٢٣: کجايي، اي به فداي تو گشته جان و جهانم

کجايي، اي به فداي تو گشته جان و جهانم

بيا بيا که جدا بودن از تو مي نتوانم

صبا سلام تو آرد، ولي به من نرساند

که در غلط فتد از ديدنم، از آنکه نه آنم

شدم ز دست تو و هم عنان تو نگرفتم

فتاد ديده به رويت، ز دست رفت عنانم

دلم بري و بگويي «مگو» من اين به که گويم؟

مر کشي و نداني، ندانم اين ز که دانم!

در آب ديده تنم غرقه گشت و آه نکردم

ز تير هم چه گشايد، چو نم گرفت کمانم

ز گريه رشته جان پر گره شد و دم سردم

گره گرفته به صد حيله مي رسد به دهانم

بسوخت خسرو مسکين در آرزوي لب تو

ببخش از پي تسکين دو شربتي هم از آنم