شماره ٧٢٨: جانا، گذري به بوستان کن

جانا، گذري به بوستان کن

باده خور و رخ چو ارغوان کن

جان ها که گرانست نرخ ايشان

يک بار بخند و رايگان کن

از غمزه روانه کن خدنگي

يک جان مرا هزار جان کن

گر مي کشيم ز کس چه پرسي؟

چيزي که ترا خوش آيد، آن کن

زن در دل خسرو آتش، اما

خود را ز ميانه بر کران کن