شماره ٧٥٤: جان من از بيدلان، آخر گهي يادي بکن

جان من از بيدلان، آخر گهي يادي بکن

ور به انصافي نمي ارزيم، بيدادي مکن

شادمانيهاست از حسن و جواني در دلت

شکر آن را يک نظر در حال ناشادي بکن

هر شبي ماييم و تنهايي و زندان و فراق

گر تواني از فرامش گشتگان يادي بکن

گر به دولت خانه وصلم نخواني، اي پسر

باري اينجا آي و سر در محنت آبادي بکن

امشب اين هجران عاشق کش نخواهد کشتنم

اي مؤذن، گر نمردي، بانگ و فريادي بکن

خاک کويت کردم اندر چشم تو زين آب و گل

هم درين خانه ز بهر خويش بنيادي بکن

اشک خسرو را نهان در کوي خود راهي بده

جوي شيرين را روان از خون فرهادي بکن