شماره ٣٠: منم و خيال بازي شب و روز با جوانان

منم و خيال بازي شب و روز با جوانان

ز خط خوش تو با خود ورقم خيال جوانان

که زيد به شهر ازينان که اسير تو جهاني

تو چو خونيان ظالم ز کرشمه تيغ رانان

تو که پير زهد و تقوي به خرامشي کشد صد

چه غمت بود عفاالله ز هلاکت جوانان

سخن فراقت از دل، هوس هلاک من شد

چو نفير و آه و جانم به حضور ناتوانان

من و حيرت و خموشي، تو نشناسي اين معما

که حديث خوش نگفتي به زبان بي زبانان

چه کنم، چه حيله سازم که به جان رسيد کارم

که ز طعن خلق نادان، به زبان کاردانان

تو اگر چه گاه گاهي نکني نگه به خسرو

چه خوش است، وه که جانش به حديث بدگمانان!