اینفو

  •  
  • کتابخانه فارسی / ديوان امير خسرو / غزليات - بخش سوم

غزليات - بخش سوم

  • شماره ١: عشق آتشم در جان زد و جانان ازان ديگران
  • شماره ٢: دل گمگشته به بازار خريدن نتوان
  • شماره ٣: در ره عشق از بلا آزاد نتوان زيستن
  • شماره ٤: آرايش مجلس تويي، مجلس بيارا هر زمان
  • شماره ٥: يک دگر خلق به سوداي دل و جان گفتن
  • شماره ٦: جانا همان و دل همان درد من شيدا همان
  • شماره ٧: صبح دميد و روز شد، شمع به گوشه نه کنون
  • شماره ٨: اي مشک وام داده زلفت به آهوي چين
  • شماره ٩: خه از کجاها مي رسي آلوده مي همچنين
  • شماره ١٠: از خانه دشمن خاست دل، فرياد کردن چون توان؟
  • شماره ١١: آستان يار و آن گه خون من
  • شماره ١٢: عيش من تلخ است ازان شکر لب شيرين سخن
  • شماره ١٣: صد ره گذري هر دم بر جان خراب من
  • شماره ١٤: سواره اينک آن سرو روانم مي رود بيرون
  • شماره ١٥: چشم است، يارب، آنچنان يا خود بلاي جان من
  • شماره ١٦: آه ازين تنگ قبايان شده تنگم دامان
  • شماره ١٧: اي جهاني کشته، جان چند کس خواهي شدن؟
  • شماره ١٨: بنشين نفسي کز همه لطف تو بس است اين
  • شماره ١٩: اي آشنا، درين چه بي بن نظاره کن
  • شماره ٢٠: چون همي داني که تن چون جان نهان خواهد شدن
  • شماره ٢١: اي غمت خوش تر ز شادي کسان
  • شماره ٢٢: يک شب، اي ماه جهان افروز من
  • شماره ٢٣: از آن خويش کنم من که جان دهم بستان
  • شماره ٢٤: گر هوس بردم به رويت چشم خود بر دوختن
  • شماره ٢٥: چون بستدي دل من، پرسشم کن به ازين
  • شماره ٢٦: آخر بگو، اي نازنين، ناز تو تا کي همچنين؟
  • شماره ٢٧: در سرم باز هوايي ست که گفتن نتوان
  • شماره ٢٨: امروز به نظاره آن سرو خرامان
  • شماره ٢٩: ز سر کرشمه يک ره نظري به روي من کن
  • شماره ٣٠: منم و خيال بازي شب و روز با جوانان
  • شماره ٣١: دلم را کرد صد پاره به سينه خار خار تو
  • شماره ٣٢: دلم آشفته شد، جانا، به بالاي بلاي تو
  • شماره ٣٣: مه شبگرد من امشب چو مه مي گشت و من با او
  • شماره ٣٤: دو رخ بنماي و بازار کواکب بشکن از هر دو
  • شماره ٣٥: بدينسان کز غمت بر خاک دارم هر زمان پهلو
  • شماره ٣٦: بيچاره دلم خون شد در پيش خيال تو
  • شماره ٣٧: اي جان من آويزان از بند قباي تو
  • شماره ٣٨: آن کيست که مي آيد صد لشکر دل با او
  • شماره ٣٩: از دوري خود، جانا، حال دل من بشنو
  • شماره ٤٠: اي رهزن عشاق، چه عيار کسي تو
  • شماره ٤١: خلقي همه در شهر و مرا جا به دگر سو
  • شماره ٤٢: اي سبزه دمانيد به گرد قمر از مو
  • شماره ٤٣: من اينجا و دل گمره در آن کو
  • شماره ٤٤: زينسان که ناوک مي زند چشم شکارانداز او
  • شماره ٤٥: آن شکل جولانش نگر، وان خلق در دنبال او
  • شماره ٤٦: ترکي ست بدخو آنکه من دارم سر و سوداي او
  • شماره ٤٧: خيزد چو از خواب آن پسر تا کس نشويد روي او
  • شماره ٤٨: اي زندگاني بخش من لعل شکر گفتار تو
  • شماره ٤٩: گر چه که هست خون دل باده خوشگوار تو
  • شماره ٥٠: تا به زمانه شد خبر از مه با کمال تو
  • شماره ٥١: باز به خون خلق شد چشم جفانماي تو
  • شماره ٥٢: نيست گشاده چشم من جز به خيال روي تو
  • شماره ٥٣: روي يار از سبزه تر بوستاني يافت نو
  • شماره ٥٤: مست مي گردي ز خانه، بيش نافرمان مشو
  • شماره ٥٥: مردم چشم مرا برد آب و گر آيي درو
  • شماره ٥٦: از من، اي ساده پسر، دور مشو
  • شماره ٥٧: پر زخم است و شکست زلف گرانبار تو
  • شماره ٥٨: پرده صبرم دريد غمزه دلدوز تو
  • شماره ٥٩: گر نه کمند بلاست بر دل عشاق تو
  • شماره ٦٠: نوبت خوبي زدند در شب گيسوي تو
  • شماره ٦١: عاشق و ديوانه ام، سلسله يار کو
  • شماره ٦٢: خون گريم ار چه از ستم بيکران تو
  • شماره ٦٣: هر جا که لب به خنده گشايد دهان تو
  • شماره ٦٤: کس چون جهد ز گيسوي همچون کمند تو
  • شماره ٦٥: گر باده مي خورم به سر من خمار تو
  • شماره ٦٦: هر شب منم فتاده به گرد سراي تو
  • شماره ٦٧: بوي وفا ز طره عنبرفشان تو
  • شماره ٦٨: مست آمد آن نگار که ما مست روي او
  • شماره ٦٩: عشق نوست و يار نوست و بهار نو
  • شماره ٧٠: سوي شکار، اي پسر نازنين، مرو
  • شماره ٧١: اي خرد مست لعل چون مي تو
  • شماره ٧٢: اي به بالا بلند و زيبا تو
  • شماره ٧٣: يا دلم را به راز محرم شو
  • شماره ٧٤: لاله دمد از خون شهيدان غم او
  • شماره ٧٥: تا شدم چشم آشنا با روي تو
  • شماره ٧٦: آيين تو دل بردن است، اي چشم خلقي سوي تو
  • شماره ٧٧: دل و جان مرا زاندازه و بگذشت آرزوي تو
  • شماره ٧٨: ز دلها لشکري دارد سخن با تاجداران گو
  • شماره ٧٩: اي گلستان ترا بالاي سرو
  • شماره ٨٠: همي گويم که وقتي، ز آن مشتاقان مجنون شو
  • شماره ٨١: بيا، اي باغ جان، تا بنگرم سرو روان تو
  • شماره ٨٢: امشب، اي باد، يکي جانب آن بستان شو
  • شماره ٨٣: عارض همچون نگارستان تو
  • شماره ٨٤: کارم از دست برفته ست ز ناديدن تو
  • شماره ٨٥: دلي دارم چو دامان گل از غم چاک گرديده
  • شماره ٨٦: چه شکل است اين که مي آيد سمند ناز بر کرده
  • شماره ٨٧: من ار چه هر شب از شبهاي هجرش مي کنم ناله
  • شماره ٨٨: تو دور افتاده از ما و نگنجد شوق در نامه
  • شماره ٨٩: اي از رقم شبگون ديباچه مه کرده
  • شماره ٩٠: اي جان، چو سخن گويم مستانه و رندانه
  • شماره ٩١: اي رفته و ترک من بدنام گرفته
  • شماره ٩٢: دلي دارم ز هجران پاره پاره
  • شماره ٩٣: دلم در عشق جانان گشته پاره
  • شماره ٩٤: نسيم زلف بر دست صبا ده
  • شماره ٩٥: چو بنمايي رخ گلنار گونه
  • شماره ٩٦: گشادم ديده روي تو ناگه
  • شماره ٩٧: تا دل ز توام به غم نشسته
  • شماره ٩٨: در خون منم، اي صنم، نشسته
  • شماره ٩٩: اي در دل من مقيم گشته
  • شماره ١٠٠: اي در دل من چو جان نشسته
  • شماره ١٠١: اي آرزوي دل شکسته
  • شماره ١٠٢: اي آمده جان هر شکسته
  • شماره ١٠٣: اي دهلي و اي بتان ساده
  • شماره ١٠٤: اي غاليه گرد ماه سوده
  • شماره ١٠٥: اي حسن، تو آفت زمانه
  • شماره ١٠٦: اي آرزوي هزار سينه
  • شماره ١٠٧: عيد است خوبان نيم شب در کوي خمار آمده
  • شماره ١٠٨: اي قبله ابروي تو محراب ابرار آمده
  • شماره ١٠٩: عيد است و ساقي در قدح جام مصفا داشته
  • شماره ١١٠: جانا، روان کن راحتي، اي راحت جان همه
  • شماره ١١١: اي غمزه خون ريز تو خونم به افسون ريخته
  • شماره ١١٢: دوش در آمد از درم تازه چو باد صبحگه
  • شماره ١١٣: گر کني گشت چمن با شوخ و با شنگي دو سه
  • شماره ١١٤: همه شب رود رهي رو به ره صبا نشسته
  • شماره ١١٥: مه من خراب گشتم ز رخت به يک نظاره
  • شماره ١١٦: نوبهار است و چمن جلوه جوزا کرده
  • شماره ١١٧: اي به خشم از بر من رفته و تنها مانده
  • شماره ١١٨: منم امروز ز روي چو تو ياري مانده
  • شماره ١١٩: اي صبا، از زلف او بندي بخواه
  • شماره ١٢٠: هر شب از سوداي آن زلف سياه
  • شماره ١٢١: اي جفايت بر من مسکين همه
  • شماره ١٢٢: اي ترا جور و جفا آيين همه
  • شماره ١٢٣: جان من بر دست بيدادم مده
  • شماره ١٢٤: باغ بين فصل بهاري ساخته
  • شماره ١٢٥: اي جهان چشم سياهت بسته
  • شماره ١٢٦: خسروا گر عاشقي جام بلا پيش نه
  • شماره ١٢٧: از لب او، اي خيال، نقل لب ما مده
  • شماره ١٢٨: اي از گل تو ما را در ديده خار مانده
  • شماره ١٢٩: مهر تو در دل من مانند جان نشسته
  • شماره ١٣٠: ماييم و مجلس مي خوبي سه چار ساده
  • شماره ١٣١: از بس که ريخت چشمم بهر تو خون تيره
  • شماره ١٣٢: روزي به لاغ گفتم کت نسبتي ست با مه
  • شماره ١٣٣: شمع فلک برآيد با آتشين زبانه
  • شماره ١٣٤: من بهر تو به ديده و دل خانه ساخته
  • شماره ١٣٥: اي عشقت آتشي به همه شهر درزده
  • شماره ١٣٦: بيا شبي بر من سرخوش از شراب شده
  • شماره ١٣٧: رسيد وقت که هر روز بامداد پگه
  • شماره ١٣٨: به کوي عقل مرو، گر به عشوه بردي راه
  • شماره ١٣٩: مدار جان من از بهر جان ما روزه
  • شماره ١٤٠: مهي در آمده و در درونه جا کرده
  • شماره ١٤١: چو بوي زلف تو همراهي صبا کرده
  • شماره ١٤٢: بکش به گرد رخ خط دلربا پرده
  • شماره ١٤٣: چو خاست صبحدم آن مه ز خواب پژمرده
  • شماره ١٤٤: مکش به ناز مرا، اي به ناز پرورده
  • شماره ١٤٥: اي فراق تو يار ديرينه
  • شماره ١٤٦: اي رخت شمع حسن برکرده
  • شماره ١٤٧: مه به زلف تو گر شود بسته
  • شماره ١٤٨: جهان تا مه روشنت ساخته
  • شماره ١٤٩: لبت در سخن انگبين ريخته
  • شماره ١٥٠: در اوصاف خود عقل را ره مده
  • شماره ١٥١: قلاشم، اي منکر، مرا درباني ميخانه ده
  • شماره ١٥٢: جان بهانه طلب و شکل تو نازآلوده
  • شماره ١٥٣: اي گل که چنين در بغلت تنگ گرفته
  • شماره ١٥٤: اي دل، ار تو عاشقي، زين غم خلاص جان مخواه
  • شماره ١٥٥: به گردت باد سردي هر دم از عشاق ديوانه
  • شماره ١٥٦: به باغ سايه ابرست و آب در سايه
  • شماره ١٥٧: اي لبت شهر پر شکر کرده
  • شماره ١٥٨: قاصد نيامد کآورد زان نامسلمان نامه اي
  • شماره ١٥٩: شهري ست معمور و درو از هر طرف مه پاره اي
  • شماره ١٦٠: جان ز هجرت چيست، زار افتاده اي
  • شماره ١٦١: هر روز کافتاب برآرد زبانه اي
  • شماره ١٦٢: فرياد کاندر شهر ما خون مي کند عياره اي
  • شماره ١٦٣: خردي هنوز و کودکي، اي نازنين، برنا نه اي
  • شماره ١٦٤: ديري ست کاي گلبرگ تر بر روي ما خندان نه اي
  • شماره ١٦٥: اي درد بيدرد دلم، تاراج پنهان کرده اي
  • شماره ١٦٦: اي که چشم من به روي خويش روشن کرده اي
  • شماره ١٦٧: سينه ام را از غم عالم تو بي غم کرده اي
  • شماره ١٦٨: اي که در هيچ غمي با دل من يار نه اي
  • شماره ١٦٩: اي که در ديده دروني و در آغوش نه اي
  • شماره ١٧٠: خنده را سوختن جان من آموخته اي
  • شماره ١٧١: آتش اندر آب هرگز ديده اي
  • شماره ١٧٢: باز بر خونم کمر بربسته اي
  • شماره ١٧٣: سر در خمار، شب به کنار که بوده اي؟
  • شماره ١٧٤: اي ده يکي ز خوبي تو مه، چگونه اي؟
  • شماره ١٧٥: مشک بر اطراف مه آورده اي
  • شماره ١٧٦: ز آب ملاحت که رخ آلوده اي
  • شماره ١٧٧: گر چه به هر سخن دلم از تن ربوده اي
  • شماره ١٧٨: تو شوخ هر کجا لب خندان گشوده اي
  • شماره ١٧٩: آن دل خراب شد که تو آباد ديده اي
  • شماره ١٨٠: تو با آن رو بگو مه را، چه باشي؟
  • شماره ١٨١: چه بد کرديم کز ما برشکستي؟
  • شماره ١٨٢: چون مي نرسد دست به پايي که تو داري
  • شماره ١٨٣: رخساره مکن راست به جايي که تو باشي
  • شماره ١٨٤: مست آمده اي باز به مهمان که بودي؟
  • شماره ١٨٥: ديدي که حق خدمت بسيار نديدي
  • شماره ١٨٦: اي باد، حديث دلم آنجاش بگويي
  • شماره ١٨٧: اي باد، سلام دلم آنجا برساني
  • شماره ١٨٨: اي آنکه تو سلطان همه سيمبراني
  • شماره ١٨٩: شتربانا، دمي محمل مياراي
  • شماره ١٩٠: مرا زان مير خوبان نيست روزي
  • شماره ١٩١: چه کردم کآخرم فرمان نکردي
  • شماره ١٩٢: چنين کان خنده شيرين تو کردي
  • شماره ١٩٣: ز رحمت چشم بر چاکر نداري
  • شماره ١٩٤: شکستي طره، تا در سر چه داري؟
  • شماره ١٩٥: مرا چند آخر از خود دور داري؟
  • شماره ١٩٦: دلا، با غمزه خوبان چه بازي؟
  • شماره ١٩٧: رخساره چه مي پوشي، در کينه چه مي کوشي؟
  • شماره ١٩٨: اگر تو سرگذشت من بداني
  • شماره ١٩٩: نگارين مرا شد نوجواني
  • شماره ٢٠٠: سزد گر نيکويي در من ببيني
  • شماره ٢٠١: ديوانه شدم ز يار بدخوي
  • شماره ٢٠٢: بر لب اثر شراب داري
  • شماره ٢٠٣: جانا، تو زغم خبر نداري
  • شماره ٢٠٤: ني کار کسي ست عشقبازي
  • شماره ٢٠٥: اي برده دلم به دلستاني
  • شماره ٢٠٦: اي آنکه تمام هم چو ماهي
  • شماره ٢٠٧: اي مردم ديده نکويي
  • شماره ٢٠٨: بخرام، اي سرو روان کز باغ رضوان خوشتري
  • شماره ٢٠٩: اي قامت چون شاخ گل، از برگ گل خندان تري
  • شماره ٢١٠: اي مه، بدين چابک روي، از آسمان کيستي
  • شماره ٢١١: زينسان که از هر موي خود زنجير صد دل مي کني
  • شماره ٢١٢: اي چهره زيباي تو رشک بتان آزري
  • شماره ٢١٣: جان به فدات مي کنم، بو که از آن من شوي
  • شماره ٢١٤: نيست دلي که هر دمش آفت دين نمي شوي
  • شماره ٢١٥: قصد که داري، اي پسر، باز چنين که مي روي
  • شماره ٢١٦: مي گذري که سينه را وقف هواي خود کني
  • شماره ٢١٧: دست به گل نمي زني، زانکه نگار من تويي
  • شماره ٢١٨: کج کلها، کمان کشا، تنگ قباي کيستي؟
  • شماره ٢١٩: اي ز غبار خنگ تو يافته ديده روشني
  • شماره ٢٢٠: رخ خوبت به چه ماند، به گلستان و بهاري
  • شماره ٢٢١: خواستم زو آبرويي، گفت «بيهوده مگوي
  • شماره ٢٢٢: باز اين ابر بهاري از کجا آيد همي؟
  • شماره ٢٢٣: سبزه نوخيز است و باران در فشان آيد همي
  • شماره ٢٢٤: باز بهر جان ما را ناز در سر مي کني
  • شماره ٢٢٥: اي پريوش، هر چه رسم مردمي کم مي کني
  • شماره ٢٢٦: هر زماني از کرشمه خويشتن بيني کني
  • شماره ٢٢٧: چتر عنبروش کن از گيسو که سلطان مني
  • شماره ٢٢٨: گر تو سيمين سرو را شکل سرافرازي دهي
  • شماره ٢٢٩: جان شيرين مني، اي از لطافت چون پري
  • شماره ٢٣٠: چه شدت که از کرشمه نظري به ما نکردي؟
  • شماره ٢٣١: ز نظر اگر چه دوري، شب و روز در حضوري
  • شماره ٢٣٢: بسم از جمال ساقي و شراب ارغواني
  • شماره ٢٣٣: نفسي که با نگاري گذرد به شادماني
  • شماره ٢٣٤: خنده اي کن شکرستان دهن بازگشاي
  • شماره ٢٣٥: عالم آشوب تر از طره طراه خودي
  • شماره ٢٣٦: مي به جام ار چه زخون من مسکين داري
  • شماره ٢٣٧: بختم از خواب در آمد چو تو با من خفتي
  • شماره ٢٣٨: گر تو رنج من مسکين گدا بشناسي
  • شماره ٢٣٩: نوبهار است و گل و موسم عيد، اي ساقي
  • شماره ٢٤٠: باز، اي سرو خرامان، ز کجا مي آيي؟
  • شماره ٢٤١: آن نه روييست که ماهي ست بدان زيبايي
  • شماره ٢٤٢: چو مني را مده از دست که کمتر يابي
  • شماره ٢٤٣: جان من، بي من درمانده تنها چوني؟
  • شماره ٢٤٤: بي تو، اي بي تو به جان آمده جانم، چوني؟
  • شماره ٢٤٥: دلها به غمزه دزدي، چون خنده برگشايي
  • شماره ٢٤٦: اي بيغم از دل من، بسيار شد جدايي
  • شماره ٢٤٧: اي که تاراج دل و دين مي دهي
  • شماره ٢٤٨: سرمه اندر چشم خودبين مي کني
  • شماره ٢٤٩: آنکه جان گويند خلقي، آن تويي
  • شماره ٢٥٠: اي ز رويت چشم جان را روشني
  • شماره ٢٥١: ترک من، بر شکل ديگر مي روي
  • شماره ٢٥٢: تا فراقت تاخت بر من بارگي
  • شماره ٢٥٣: آمد آن شادي جان بر ما دي
  • شماره ٢٥٤: هر شب، اي ماه، کجا مي گردي؟
  • شماره ٢٥٥: گر چه سعادت بسي ست در فلک مشتري
  • شماره ٢٥٦: اي رفته در غريبي، باز آکه عمر و جاني
  • شماره ٢٥٧: اي باد باز بر سر کوي که مي روي؟
  • شماره ٢٥٨: نامردم است، هر که درو نيست مردمي
  • شماره ٢٥٩: به بت نماي مرا ره، اگر به دين نتواني
  • شماره ٢٦٠: هلال عيد نمود، اي مه دو هفته، کجايي؟
  • شماره ٢٦١: سلام و خدمت ما، اي صبا، به يار بگوي
  • شماره ٢٦٢: اي باد صبحگاه به من نام او بگوي
  • شماره ٢٦٣: گاهم ز غمزه ها هدف تير مي کني
  • شماره ٢٦٤: اي يار پر نمک، جگرم ريش مي کني
  • شماره ٢٦٥: بت من، بت پرست را چه زني؟
  • شماره ٢٦٦: هيچ شکر چو آن دهان ديدي؟
  • شماره ٢٦٧: گر منت مي کنم عنان گيري
  • شماره ٢٦٨: تا تو روي چو ماه بنمايي
  • شماره ٢٦٩: چو کار جهان نيست جز بيوفايي
  • شماره ٢٧٠: مرادوش گويي به خواب آمدي
  • شماره ٢٧١: ز من برشکستي به يکبارگي
  • شماره ٢٧٢: تو خود به غمزه سراسر کرشمه و نازي
  • شماره ٢٧٣: اي شب تيره به گيسوي کسي مي ماني
  • شماره ٢٧٤: کرشمه کردن تو وقت نار و بدخويي
  • شماره ٢٧٥: سمن داري به زير سبزه يا خود ياسمين داري
  • شماره ٢٧٦: تا داشت به جان طاقت، بودم به شکيبايي
  • شماره ٢٧٧: مگر، اي باد نوروزي، گذر بر يار من داري
  • شماره ٢٧٨: دلا، آن ترک را ديدي، کنون سامان کجا بيني؟
  • شماره ٢٧٩: عزيزي همچو جان، ار چه چو خاکم خوار بگذاري
  • شماره ٢٨٠: گهي بنما و گه پوشيده دار آن روي گلناري
  • شماره ٢٨١: ز من که عاشق و مستم صلاح کار مجوي
  • شماره ٢٨٢: اي باد صبح گاهي، خه از کدام سويي؟
  • شماره ٢٨٣: نه از ره ست که گوييم کبک خوش گامي
  • شماره ٢٨٤: دلم که لاف زدي از کمال دانايي
  • شماره ٢٨٥: هر بار که تو در دل شب در دلم آيي
  • شماره ٢٨٦: تو، اي پسر، که از اين سو سوار مي گذري
  • شماره ٢٨٧: ما را در آرزويت بگذشت زندگاني
  • شماره ٢٨٨: هوس پخته ست اين پروانه بهر خويشتن سوزي
  • شماره ٢٨٩: به ناز هر نفسي سوي من گذر چه کني؟
  • شماره ٢٩٠: اي جان ز تن رفته، به تن باز کي آيي؟
  • شماره ٢٩١: تو نيز اي بي وفا، تا کي ستم بر جان من خواهي؟
  • شماره ٢٩٢: ز من برگشته اي، جانا، ندانم با که مي سازي؟
  • شماره ٢٩٣: بدين صفت که تويي در زمانه، معذوري
  • شماره ٢٩٤: هندوي زلف را چو تو يغما چنين دهي
  • شماره ٢٩٥: چو لب زني به مي و در ميان بگرداني
  • شماره ٢٩٦: گر چه به نظاره ايم، نيز نخواني
  • شماره ٢٩٧: اي دل، مرا به هر کو افسانه چند خواهي؟
  • شماره ٢٩٨: بدين صفت که ببستي کمر به خونخواري
  • شماره ٢٩٩: سزد که سجده کنند، اي برهمن عجمي
  • شماره ٣٠٠: نشان آن دهن از من چه پرسي؟
  • شماره ٣٠١: به يک کرشمه کزان چشم دلربا کردي
  • شماره ٣٠٢: به خوبي همچو مه تابنده باشي
  • شماره ٣٠٣: اي که امروز به زيبايي او مي نازي
  • شماره ٣٠٤: در تو، اي دوست به خون ريختنم داري راي
  • شماره ٣٠٥: فسون چشمش ار خوابم نبستي
  • شماره ٣٠٦: دلي دارم در او دردي و داغي
  • شماره ٣٠٧: اي کاش مرا با تو سر و کار نبودي
  • شماره ٣٠٨: گر ماه تو از مشک تو آلوده نبودي
  • شماره ٣٠٩: اميد نبود ار چه مرا يک نظر از وي
  • شماره ٣١٠: من باد نخواهم که وزد بر چو تو باغي
  • شماره ٣١١: صبا زلف ترا گر دم ندادي
  • شماره ٣١٢: زهي رويت شکفته لاله زاري
  • شماره ٣١٣: بيکار دلي باشد کو را نبود دردي
  • شماره ٣١٤: گل آمد و هر مرغي زد نغمه به هر باغي
  • شماره ٣١٥: اي سرو بلندت را صد فتنه به هر گامي
  • شماره ٣١٦: فراهم کرد شکل کج کلاهي
  • شماره ٣١٧: مرا دل با يکي مانده ست جايي
  • شماره ٣١٨: اي زلف تو هر گره گشادي
  • شماره ٣١٩: اي فتنه ز چشم تو نشاني
  • شماره ٣٢٠: گر چشم من در روي آن خورشيد رخسار آمدي
  • شماره ٣٢١: بهر گشاد عالمي بگشا ز زلف خود خمي
  • شماره ٣٢٢: اي ننهاده هيچ گه تن به رضاي چون مني
  • شماره ٣٢٣: سرو سمنبرم کجا تا به برش درآرمي؟
  • شماره ٣٢٤: گر به کمند زلف تو من نه چنين اسيرمي
  • شماره ٣٢٥: پيش از اين من با جوانان آشنايي کردمي
  • شماره ٣٢٦: پيش از اين من کاشکي عشقت نمي ورزيدمي
  • شماره ٣٢٧: همه شب فرو نيايد به دلم کرشمه سازي
  • شماره ٣٢٨: پسرا و نازنينا، به کرشمه گاه گاهي
  • شماره ٣٢٩: به فراغ دل زماني نظري به ماهرويي
  • شماره ٣٣٠: من ترا دارم و جز لطف توام نيست کسي
  • شماره ٣٣١: در سر افتاده ز عشق توام، اي جان، هوسي
  • شماره ٣٣٢: بسيار باشد، اي جان، از همچو من غميني
  • شماره ٣٣٣: آن چشم شوخ را بين هر غمزه ايي بلايي
  • شماره ٣٣٤: هر شبم کآهم به عالم دم زدي
  • شماره ٣٣٥: من نديدم چون تو هرگز دلبري
  • شماره ٣٣٦: آنکه مرا در دل است گر به کنار آمدي
  • شماره ٣٣٧: يک ره بکن ز غمزه خونين اشارتي
  • شماره ٣٣٨: آمد بهار و سرو بر آراست قامتي
  • شماره ٣٣٩: مردانه مي کشد به جفايم ستمگري
  • شماره ٣٤٠: اي صد شکست زلف ترا زير هر خمي
  • شماره ٣٤١: ساقي بيا که موسم عيش است و ميم و ني
  • شماره ٣٤٢: تو مي روي و به نظاره تو چشم جهاني
  • شماره ٣٤٣: بسي نماند که جاني برون رود ز غريبي
  • شماره ٣٤٤: يار است و صد کرشمه، شهر است و خوبرويي
  • شماره ٣٤٥: اي که به چشم تو نيايم همي
  • شماره ٣٤٦: هر کسي را هواي سيم و زري
  • شماره ٣٤٧: دوش مي گفت پير ترسايي
  • شماره ٣٤٨: اي ز زلف تو مشک تر بويي
  • شماره ٣٤٩: دلي دارم، اما جز افگار ني
  • شماره ٣٥٠: مسلمانان، گرفتارم به دست نامسلماني
  • شماره ٣٥١: اي گل، دهن تنگت صد تنگ شکر چيزي
  • شماره ٣٥٢: لعل است چنان با لب يا هست ز جان چيزي!
  • شماره ٣٥٣: بهاري اين چنين خرم، مرا آواره دل جايي
  • شماره ٣٥٤: دو چشم مست ترا نيست از جهان خبري
  • شماره ٣٥٥: من اشک بيدلان را خنده مي پنداشتم روزي
  • شماره ٣٥٦: صبا آمد، ولي بويي ازان گلزار بايستي
  • شماره ٣٥٧: نيست در شهر گرفتارتر از من دگري
  • شماره ٣٥٨: سخن چون زان دو لب گويي، چه گويد انگبين باري؟
  • شماره ٣٥٩: گل آمد و همه در باغ با مي و جامي
  • شماره ٣٦٠: کشان دل تو به سوي گلي و نسترني
  • شماره ٣٦١: گذشت آن کين دل زارم شکيبا بود يک چندي
  • شماره ٣٦٢: خوش آن شبها که آن جان جهان مهمان من بودي
  • شماره ٣٦٣: نبود يار من آن را که يار داشتمي
  • شماره ٣٦٤: اي غنچه را بر بسته لب، شکل و دهان چون تويي
  • شماره ٣٦٥: شاه حسني وز متاع نيکويي داري فراغي
  • شماره ٣٦٦: نوبهار آمد و بگذشت به شادي مه دي
  • شماره ٣٦٧: اي معدن ناز، ناز تا کي؟
  • شماره ٣٦٨: اي که به غمزه مي کني قصد شکار ديگري
  • شماره ٣٦٩: باز روي تو خون آلوده و جعد تو تر است
  • شماره ٣٧٠: فتح مي آيد در دهليز دولت باز کن
  • شماره ٣٧١: اي به هر موي شده بسته زلف دل من
  • شماره ٣٧٢: گر حقيقت نشدت واقعه جاني من
  • شماره ٣٧٣: ترک من اي من غلام روي تو
  • شماره ٣٧٤: مطربا سوي چمن وقت گل آهنگ تو کو
  • شماره ٣٧٥: سوي تو ديدم ريختي خون دلم را بي گنه
  • شماره ٣٧٦: نشدت دل که به اين دل شده مهمان آيي
  • شماره ٣٧٧: هزار شکر خدا را که چون تو دلداري
  • شماره ٣٧٨: رفت سرما و صبا مي دهد از گل خبري
  • شماره ٣٧٩: ترک من خونابه من بين و دست از من بشوي
  • شماره ٣٨٠: جهاني به خواب خوشست و من از غم به بيداري
  • شماره ٣٨١: خيالي کرده ام وين از خيال خود نمي داني
  • شماره ٣٨٢: گر تو يک ناوک از آن چشم سيه بستاني
  • شماره ٣٨٣: مي شکفد گل به چمن تا ز نسيم سحري




جستجو در مطالب سایت

 

کلیه حقوق برای اینفو محفوظ است