شماره ١٤٨: جهان تا مه روشنت ساخته

جهان تا مه روشنت ساخته

ز دلها فلک خرمنت ساخته

رخ خويش تا بيند اندر رخت

مه آيينه روشنت ساخته

قضا کرده يک جا هزار آرزو

خلاصه کشيده، تنت ساخته

غمت پر ز خون کرده دلها بسي

وزان غنچه ها گلشنت ساخته

ميا تنگ، اگر خسرو تنگ دل

دل تنگ را مسکنت ساخته