شماره ٣٨٠: جهاني به خواب خوشست و من از غم به بيداري

جهاني به خواب خوشست و من از غم به بيداري

خورد هر کس آب خوش دل من به خونخواري

شب از غم بود صد سالم همه شب ز غم ناله

نباشد چنين حالم گرم دل کند ياري

گو کنم چو کم کاري هواي چون تو ياري

جفا کن کنون باري که ميرم به دشواري

زدي غمزه و هر دم نمايي رخ و لب هم

چه بخشي کنون مرهم که زخمي زدي کاري

چو بر کنگرش جو جو ترا جلوه بايد نو

رگ جانم ببرد خسرو کمندت به دست آري