شماره ٨٤: کارم از دست برفته ست ز ناديدن تو

کارم از دست برفته ست ز ناديدن تو

زين پس، اي ديده، کجا ما و کجا ديدن تو

آن کجا وقت که در کوچه ما به جولان رفتن

دل بدزديدن و دزديده به ما ديدن تو

آن به خونريز خود از چشم رضا ديدن من

و آن بر احوال من از چشم جفا ديدن تو

حال زار گذر من شب تيره داني

که چه فرق است ز ناديدن تا ديدن تو

خواست خسرو که نبيند غمي، اما چه کند

ديدني بود، نگارا، غم ناديدن تو