شماره ٣٢: بود داغ من مردم ديده شب

بود داغ من مردم ديده شب

ز دود دلم موي ژوليده شب

ز هر حلقه طره اوست روشن

بروي سحر حيرت ديده شب

دل از طره رم کرد و شد صيد رويش

بصبح آشتي کرد رنجيده شب

سيه بختي او ز مه غازه دارد

بنازم ببخت نگوئيده شب

فروغ سحر کابروي جهانست

بود گردي از دامن چيده شب

ز(بيدل) مپرسيد مضمون زلفش

چه خواند کسي خط پيچيده شب