شماره ٤٧: دل از خمار طلب خون کن و شراب طلب

دل از خمار طلب خون کن و شراب طلب

جگر بتشنه لبي واگداز و آب طلب

ز عافيت نتوان مژده گشايش يافت

بدل شکستي اگر هست فتحباب طلب

مترس از غم ناسوراي جراحت دل

بزلف يار بزن دست و مشک ناب طلب

مباش همچو گهر مرده ريگ اين ديار

نظر بلند کن و همت حباب طلب

محيط در غم آغوش بيقراري تست

دمي چو سيل درين دشت اضطراب طلب

قدم بوادي فرصت زن و مژه بردار

بهار ميرود اي بيخبر شتاب طلب

لباس عافيت از دهر اگر هوس داري

ز ماهتاب کتان و حرير از آب طلب

شبي چو شبنم گل صرف کن به بيداري

سحر برار سر و وصل آفتاب طلب

هزار جلوه در آغوش بيخودي محو است

جهان شعور طلب مي کند تو خواب طلب

ببند پرده بچشم و دلت ز عيب کسان

کشاد کار خود از بند اين نقاب طلب

نياز و ناز همان درد و صاف يکقدح اند

چو پاي او سرما هم از آن رکاب طلب

دل گداخته (بيدل) نياز مژگان کن

طراوت چمن عمر ازين سحاب طلب