شماره ٣٣٧: يار ثابت قدم اينک ز سفر باز آمد

يار ثابت قدم اينک ز سفر باز آمد

وگر از پاي درافتاد بسر باز آمد

ظاهر آنست کزين پس گهر ارزان گردد

که چو دريا شد و چون کان گهر باز آمد

آنکه در رسته بازار وفا زر مي زد

در رخ خويش نظر کرد و ز زر باز آمد

گر چه طوطي ز شکر نيک بتنگ آمده بود

دگر از آرزوي تنگ شکر باز آمد

بلبل مست نگر باز که چون باد بهار

بهواي سمن و سنبل تر باز آمد

شمع کومجلس اصحاب منور مي داشت

با دلي تافته و سوز جگر باز آمد

خاکساري که شدآب رخش از گريه برود

همچو آتش شد و چون باد سحر باز آمد

مدتي گر بضرورت ز نظر غايب گشت

مفکنيدش ز نظر چون به نظر باز آمد

هر که او را قدمي بود چو خواجو را ديد

گفت کان يار قدم دار دگر باز آمد