اینفو

  •  
  • کتابخانه فارسی / ديوان خواجوي کرماني / غزليات - قسمت اول

غزليات - قسمت اول

  • في التوحيد
  • في نعت الرسول صلي الله عليه و آله
  • شماره ٣: اي صبح صادقان رخ زيباي مصطفي
  • شماره ٤: طوبي لک اي پيک صبا خرم رسيدي مرحبا
  • شماره ٥: اين چه خلدست که چندين همه حورست اينجا
  • شماره ٦: بگذر اي خواجه و بگذار مرا مست اينجا
  • شماره ٧: گر راه بود بر سر کوي تو صبا را
  • شماره ٨: چو در نظر نبود روي دوستان ما را
  • شماره ٩: وقت صبوح شد بيار آن خورمه نقاب ار
  • شماره ١٠: همچو بالات بگويم سخني راست ترا
  • شماره ١١: آن نقش بين که فتنه کند نقش بند را
  • شماره ١٢: رام را گر برگ گل باشد نبيند ويس را
  • شماره ١٣: اي ماه قيچاقي شبست از سر بنه بغطاق را
  • شماره ١٤: مگذار مطرب را دمي کز چنگ بنهد چنگ را
  • شماره ١٥: دست گيريد درين واقعه کافتاد مرا
  • شماره ١٦: ياد باد آنکه بروي تو نظر بود مرا
  • شماره ١٧: ساقيا وقت صبوح آمد بيار آن جام را
  • شماره ١٨: اي ترک آتش رخ بيار آن آب آتش فام را
  • شماره ١٩: مگذر اي يار و درين واقعه مگذار مرا
  • شماره ٢٠: ميرود آب رخ از باده گلرنگ مرا
  • شماره ٢١: کجا خبر بود از حال ما حبيبانرا
  • شماره ٢٢: بگوئيد اي رفيقان ساربان را
  • شماره ٢٣: آخر اي يار فراموش مکن يارانرا
  • شماره ٢٤: اي بناوک زده چشم تو يک اندازانرا
  • شماره ٢٥: شبي که راه هم آه آتش افشان را
  • شماره ٢٦: اگر در جلوه ميآري سمند باد جولانرا
  • شماره ٢٧: چو در گره فکني آن کمند پر چين را
  • شماره ٢٨: آنکه بر هر طرفي منتظرانند او را
  • شماره ٢٩: رحم بر گدايان نيست ماه نيمروزي را
  • شماره ٣٠: بده آن راح روان پرور ريحاني را
  • شماره ٣١: خرقه رهن خانه خمار دارد پير ما
  • شماره ٣٢: آب آتش ميبرد خورشيد شب پوش شما
  • شماره ٣٣: آن تن ماست يا ميان شما
  • شماره ٣٤: اگر سرم برود در سر وفاي شما
  • شماره ٣٥: آن ماه مهر پيکر نامهربان ما
  • شماره ٣٦: مغني وقت آن آمد که بنوازي رباب
  • شماره ٣٧: اي دل نگفتمت که ز زلفش عنان بتاب
  • شماره ٣٨: طلع الصبح من وراء حجاب
  • شماره ٣٩: ديشب خبرت هست که در مجلس اصحاب
  • شماره ٤٠: اي خط سبز تو همچون برگ نيلوفر در آب
  • شماره ٤١: ساقي سيمبر بيار شراب
  • شماره ٤٢: اي جان من بياد لبت تشنه بر شراب
  • شماره ٤٣: هر که در عهد ازل مست شد از جام شراب
  • شماره ٤٤: اي لب ميگون تو هم شکر و هم شراب
  • شماره ٤٥: من مستم و دل خراب جان تشنه و ساغر آب
  • شماره ٤٦: ديشب درآمد آن بت مه روي شب نقاب
  • شماره ٤٧: اي کرده مه را از تيره شب نقاب
  • شماره ٤٨: برقع از رخ برفکن اي لعبت مشکين نقاب
  • شماره ٤٩: رفت دوشم نفسي ديده گريان در خواب
  • شماره ٥٠: اي ز چشمت رفته خواب از چشم خواب
  • شماره ٥١: اي چشم نيم خواب تو از من ربوده خواب
  • شماره ٥٢: اي لب لعلت ز آب زندگاني برده آب
  • شماره ٥٣: گوئيا عزم ندارد که شود روز امشب
  • شماره ٥٤: چند سوزيم من و شمع شبستان همه شب
  • شماره ٥٥: طمع مدار که دوري گزينم از رخ خوب
  • شماره ٥٦: طره مشکين نباشد بر رخ جانان غريب
  • شماره ٥٧: اي که از سرچشمه نوشت برفت آب نبات
  • شماره ٥٨: اي که شهد شکربن تو برد آب نبات
  • شماره ٥٩: پيش اسبت رخ نهم ز آنرو که غم نبود زمات
  • شماره ٦٠: تا کي ندهي داد من اي داد ز دستت
  • شماره ٦١: اي درد تو درمان دل و رنج تو راحت
  • شماره ٦٢: چو بر قمر ز شب عنبري نقاب انداخت
  • شماره ٦٣: بسکه مرغ سحري در غم گلزار بسوخت
  • شماره ٦٤: آه کز آهم مه و پروين بسوخت
  • شماره ٦٥: صبح کز چشم فلک اشک ثريا مي ريخت
  • شماره ٦٦: ياد باد آن روز کز لب بوي جان مي آمدت
  • شماره ٦٧: از سر جان درگذر گر وصل جانان بايدت
  • شماره ٦٨: ساقيا ساغر شراب کجاست
  • شماره ٦٩: اي باغبان بگو که ره بوستان کجاست
  • شماره ٧٠: منزلگه جانست که جانان من آنجاست
  • شماره ٧١: اين باد کدامست که از کوي شما خاست
  • شماره ٧٢: ايکه از باغ رسالت چو تو شمشاد نخاست
  • شماره ٧٣: اين بوي بهارست که از صحن چمن خاست
  • شماره ٧٤: گر نه مرغ چمن از همنفس خويش جداست
  • شماره ٧٥: دلبرا سنبل هندوي تودر تاب چراست
  • شماره ٧٦: کار ما بي قد زيبات نمي آيد راست
  • شماره ٧٧: با منت کينه و با جمله صفاست
  • شماره ٧٨: با تو نقشي که در تصور ماست
  • شماره ٧٩: طائر طوريم و خاک آستانت طور ماست
  • شماره ٨٠: کفر سر زلف تو ايمان ماست
  • شماره ٨١: عقل مرغي ز آشيانه ماست
  • شماره ٨٢: کاف ونون جزوي از اوراق کتب خانه ماست
  • شماره ٨٣: مائيم آن گداي که سلطان گداي ماست
  • شماره ٨٤: جمشيد بنده در دولتسراي ماست
  • شماره ٨٥: رنج از کسي بريم که دردش دواي ماست
  • شماره ٨٦: منزل پير مغان کوي خرابات فناست
  • شماره ٨٧: گر از جور جانان ننالي رواست
  • شماره ٨٨: شامش از صبح فروزنده درآويخته است
  • شماره ٨٩: شوريده ئيست زلف تو کز بند جسته است
  • شماره ٩٠: روي زمين و خون دلم نم گرفته است
  • شماره ٩١: هيچ مي داني چرا اشکم ز چشم افتاده است
  • شماره ٩٢: گرت چو مورچه گرد شکر برآمده است
  • شماره ٩٣: چو سرچشمه چشم من ديده است
  • شماره ٩٤: مسيح روح را مريم حجابست
  • شماره ٩٥: دلا جان در ره جانان حجابست
  • شماره ٩٦: رخش با آب و آتش در نقابست
  • شماره ٩٧: ياران همه مخمور و قدح پر مي نابست
  • شماره ٩٨: هنوزت نرگس اندر عين خوابست
  • شماره ٩٩: آنزمان مهر تو مي جست که پيمان مي بست
  • شماره ١٠٠: رخسار تو شمع کايناتست
  • شماره ١٠١: ما هم از شب سايبان برآفتاب انداختست
  • شماره ١٠٢: ايکه لبت آب شکر ريختست
  • شماره ١٠٣: کارم از دست دل فرو بستست
  • شماره ١٠٤: خطي کز تيره شب برخور نوشتست
  • شماره ١٠٥: جان ما بر آتش و گيسوي جانان تافتست
  • شماره ١٠٦: ايکه زلف سيهت برگل روي آشفتست
  • شماره ١٠٧: جانم از غم بلب رسيده تست
  • شماره ١٠٨: گر حرص زيردست و طمع زير پاي تست
  • شماره ١٠٩: مگذر ز ما که خاطر ما در قفاي تست
  • شماره ١١٠: دلبرا خورشيدتابان ذره ئي از روي تست
  • شماره ١١١: پيش صاحب نظران ملک سليمان بادست
  • شماره ١١٢: جانم از باده لعل تو خراب افتادست
  • شماره ١١٣: بسته بند تو از هر دو جهان آزادست
  • شماره ١١٤: رمضان آمد و شد کار صراحي از دست
  • شماره ١١٥: بشکست دل تنگ من خسته کزين دست
  • شماره ١١٦: زلال مشربم از لفظ آبدار خودست
  • شماره ١١٧: چو طلعت تو مرا منتهاي مقصودست
  • شماره ١١٨: هر که او ديده مردم کش مستت ديدست
  • شماره ١١٩: وه که از دست سر زلف سياهت چه کشيدست
  • شماره ١٢٠: چو از برگ گلش سنبل دميدست
  • شماره ١٢١: گره زلف بهم بر زده کاين مشک تتارست
  • شماره ١٢٢: شعاع چشمه مهر از فروغ رخسارست
  • شماره ١٢٣: به بوستان جمالت بهار بسيارست
  • شماره ١٢٤: نعلم نگر نهاده برآتش که عنبرست
  • شماره ١٢٥: سحر بگوش صبوحي کشان باده پرست
  • شماره ١٢٦: اي لبت باده فروش و دل من باده پرست
  • شماره ١٢٧: اي لبت ميگون و جانم مي پرست
  • شماره ١٢٨: گفتمش روي تو صد ره ز قمر خوبترست
  • شماره ١٢٩: لب شيرين تو هر دم شکر انگيزترست
  • شماره ١٣٠: بيمار چشم مست تو رنجور خوشترست
  • شماره ١٣١: در خنده آن عقيق شکرريز خوشترست
  • شماره ١٣٢: زاهد مغرور اگر در کعبه باشد فاجرست
  • شماره ١٣٣: فروغ عارض او يا سپيده سحرست
  • شماره ١٣٤: اين همه مستي ما مستي مستي دگرست
  • شماره ١٣٥: جان هر زنده دلي زنده بجاني دگرست
  • شماره ١٣٦: بوستان طلعتش را نوبهاري ديگرست
  • شماره ١٣٧: آن نه رويست مگر فتنه دور قمرست
  • شماره ١٣٨: ز آتشکده و کعبه غرض سوز ونيازست
  • شماره ١٣٩: از لعل آبدار تو نعلم برآتشست
  • شماره ١٤٠: ترا که نرگس مخمور و زلف مهپوشست
  • شماره ١٤١: باغ و صحرا با سهي سروان نسرين برخوشست
  • شماره ١٤٢: شکنج زلف سياه تو بر سمن چو خوشست
  • شماره ١٤٣: در شب زلف تو مهتابي خوشست
  • شماره ١٤٤: رخ دل فروز تو ماهي خوشست
  • شماره ١٤٥: بوقت صبح چو آن سرو سيمتن بنشست
  • شماره ١٤٦: بيش ازين بي همدمي در خانه نتوانم نشست
  • شماره ١٤٧: خطر باديه عشق تو بيش از پيشست
  • شماره ١٤٨: بهار روي تو بازار مشتري بشکست
  • شماره ١٤٩: اي بر عذار مهوشت آن زلف پرشکست
  • شماره ١٥٠: ترا با ما اگر صلحست جنگست
  • شماره ١٥١: ابروي تو طاقست که پيوسته هلالست
  • شماره ١٥٢: رخت خورشيد را يات جمالست
  • شماره ١٥٣: حسن تو نهايت جمالست
  • شماره ١٥٤: خطت که کتابه جمالست
  • شماره ١٥٥: هرکه مجنون نيست از احوال ليلي غافلست
  • شماره ١٥٦: اين چنين صورت گر از آب و گلست
  • شماره ١٥٧: اي من ز دو چشم نيم مستت مست
  • شماره ١٥٨: ترا که موي ميان هم وجود و هم عدمست
  • شماره ١٥٩: دوش پيري ز خرابات برون آمد مست
  • شماره ١٦٠: سحرگه ماه عقرب زلف من مست
  • شماره ١٦١: ديشب درآمد از درم آنماه چهره مست
  • شماره ١٦٢: اگر چه بلبل طبعم هزار دستانست
  • شماره ١٦٣: نظري کن اگرت خاطر درويشانست
  • شماره ١٦٤: آن جوهر جانست که در گوهر کانست
  • شماره ١٦٥: دلم با مردم چشمت چنانست
  • شماره ١٦٦: مرا ياقوت او قوت روانست
  • شماره ١٦٧: ياقوت روان بخش تو تا قوت روانست
  • شماره ١٦٨: گفتم که چرا صورتت از ديده نهانست
  • شماره ١٦٩: روز رخسار تو ماهي روشنست
  • شماره ١٧٠: بوقت صبح مي روشن آفتاب منست
  • شماره ١٧١: سحاب سيل فشان چشم رودبار منست
  • شماره ١٧٢: گل بستان خرد لفظ دلاراي منست
  • شماره ١٧٣: زلف ليلي صفتت دام دل مجنونست
  • شماره ١٧٤: آن ترک پريچهره مگر لعبت چينست
  • شماره ١٧٥: آن حور ماه چهره که رضوان غلام اوست
  • شماره ١٧٦: گر سردر آورد سرم آنجا که پاي اوست
  • شماره ١٧٧: من بقول دشمنان هرگز نگيرم ترک دوست
  • شماره ١٧٨: عنبرست آن دام دل يا زلف عنبرساي دوست
  • شماره ١٧٩: اي فداي قامتت هر سرو بستاني که هست
  • شماره ١٨٠: ايکه از دفتر حسنت مه تابان بابيست
  • شماره ١٨١: از روضه نعيم جمالش روايتيست
  • شماره ١٨٢: اي پيک صبا حال پري چهره ما چيست
  • شماره ١٨٣: ز زلفش نافه تاتار تاريست
  • شماره ١٨٤: برسر کوي عشق بازاريست
  • شماره ١٨٥: ترا که طره مشکين و خط زنگاريست
  • شماره ١٨٦: جان من جان مرا چون ضرر از بيماريست
  • شماره ١٨٧: نفسي همدم ما باش که عالم نفسيست
  • شماره ١٨٨: غره ما جز آن عارض شهرآرا نيست
  • شماره ١٨٩: نشان بي نشانان بي نشانيست
  • شماره ١٩٠: بتي که طره او مجمع پريشانيست
  • شماره ١٩١: زلف هندوي تو در تابست و ما را تاب نيست
  • شماره ١٩٢: بدايت غم عشاق را نهايت نيست
  • شماره ١٩٣: هيچ روئي نيست کز چرخ سيه رو زرد نيست
  • شماره ١٩٤: کو دل که او بدام غمت پاي بند نيست
  • شماره ١٩٥: هيچکس نيست که منظور مرا ناظر نيست
  • شماره ١٩٦: عشق سلطانيست کو را حاجت دستور نيست
  • شماره ١٩٧: اينجا نماز زنده دلان جز نياز نيست
  • شماره ١٩٨: مرغ جانرا هر دو عالم آشياني بيش نيست
  • شماره ١٩٩: روضه خلد برين بستانسرائي بيش نيست
  • شماره ٢٠٠: حذر کن ز ياري که ياريش نيست
  • شماره ٢٠١: ورطه پر خطر عشق ترا ساحل نيست
  • شماره ٢٠٢: آن نگيني که منش مي طلبم با جم نيست
  • شماره ٢٠٣: اگر ترا غم امثال ما بود غم نيست
  • شماره ٢٠٤: اهل دل را از لب شيرين جانان چاره نيست
  • شماره ٢٠٥: کدام دل که گرفتار و پاي بند تو نيست
  • شماره ٢٠٦: در سر زلف سياه تو چه سوداست که نيست
  • شماره ٢٠٧: شمع ما مامول هر پروانه نيست
  • شماره ٢٠٨: شمع ما شمعيست کو منظور هر پروانه نيست
  • شماره ٢٠٩: گرچه کاري چو عشقبازي نيست
  • شماره ٢١٠: مشنو که مرا با لب لعلت هوسي نيست
  • شماره ٢١١: هيچ دل نيست که ميلش بدلارائي نيست
  • شماره ٢١٢: بر سر کوي خرابات محبت کوئيست
  • شماره ٢١٣: ديشب دلم ز ملک دو عالم خبر نداشت
  • شماره ٢١٤: کاروان خيمه به صحرا زد و محمل بگذشت
  • شماره ٢١٥: اي قمر تابي از بناگوشت
  • شماره ٢١٦: لعل شيرين تو وصفش بر شکر بايد نوشت
  • شماره ٢١٧: منزل ار يار قرينست چه دوزخ چه بهشت
  • شماره ٢١٨: ز کفر زلفت ايمان مي توان يافت
  • شماره ٢١٩: هيچ داري خبر اي يار که آن يار برفت
  • شماره ٢٢٠: ترک من ترک من بي سر و پا کرد و برفت
  • شماره ٢٢١: ابر نيسان باغ را در لؤلؤي لالا گرفت
  • شماره ٢٢٢: سنبلش برگ ارغوان بگرفت
  • شماره ٢٢٣: بر مه از سنبل پر چين تو پر چين بگرفت
  • شماره ٢٢٤: چو آن فتنه از خواب سر بر گرفت
  • شماره ٢٢٥: سپيده دم که جهان بوي نوبهار گرفت
  • شماره ٢٢٦: دردا که يار در غم و دردم بماند و رفت
  • شماره ٢٢٧: نوبت زدند و مرغ سحر بانگ صبح گفت
  • شماره ٢٢٨: اي جان جهان جان وجهان برخي جانت
  • شماره ٢٢٩: بحز از کمر نديدم سر موئي از ميانت
  • شماره ٢٣٠: ز عشق غمزه و ابروي آن صنم پيوست
  • شماره ٢٣١: خنک آن باد که باشد گذرش بر کويت
  • شماره ٢٣٢: برون ز جام دمادم مجوي اين دم هيچ
  • شماره ٢٣٣: ميانش موئي و شيرين دهان هيچ
  • شماره ٢٣٤: بنوش لعل مذاب از زمردين اقداح
  • شماره ٢٣٥: حيات بخش بود باده خاصه وقت صبوح
  • شماره ٢٣٦: ببوي زلف تو دادم دل شکسته بباد
  • شماره ٢٣٧: ياد باد آنکو مرا هرگز نگويد ياد باد
  • شماره ٢٣٨: پيه سوز چشم من سرشمع ايوان تو باد
  • شماره ٢٣٩: نسيم باد صبا جان من فداي تو باد
  • شماره ٢٤٠: تا دلم در خم آن زلف سمن سا افتاد
  • شماره ٢٤١: چوعکس روي تو در ساغر شراب افتاد
  • شماره ٢٤٢: دلبرم را پر طوطي بر شکر خواهد فتاد
  • شماره ٢٤٣: گهي که شرح فراقت کنم بديده سواد
  • شماره ٢٤٤: چون سنبل تو سلسله بر ارغوان نهاد
  • شماره ٢٤٥: بدان ورق که صبا در کف شکوفه نهاد
  • شماره ٢٤٦: ياد باد آنکه نياورد ز من روزي ياد
  • شماره ٢٤٧: دل من زحمت جان برنتابد
  • شماره ٢٤٨: هندوئي را باغبان سوي گلستان مي فرستد
  • شماره ٢٤٩: چون مرا ديده بر آن آتش رخسار افتد
  • شماره ٢٥٠: از باد صبا در سر زلفش چو خم افتد
  • شماره ٢٥١: چون طره عنبر شکنش در شکن افتد
  • شماره ٢٥٢: هر کرا يار يار مي افتد
  • شماره ٢٥٣: مه چنين دلستان نمي افتد
  • شماره ٢٥٤: لطافت دهنش در بيان نمي گنجد
  • شماره ٢٥٥: اگر آن ماه مهربان گردد
  • شماره ٢٥٦: ز جام عشق تو عقلم خراب مي گردد
  • شماره ٢٥٧: چه بادست اينکه مي آيد که بوي يار ما دارد
  • شماره ٢٥٨: در راه قربت ما ره بان چه کار دارد
  • شماره ٢٥٩: با درد دردنوشان درمان چه کار دارد
  • شماره ٢٦٠: درد محبت درمان ندارد
  • شماره ٢٦١: کسي کو دل بر جانان ندارد
  • شماره ٢٦٢: آن پريچهره که جور و ستم آئين دارد
  • شماره ٢٦٣: هر کو بصري دارد با او نظري دارد
  • شماره ٢٦٤: دل من باز هواي سر کوئي دارد
  • شماره ٢٦٥: کدام يار که ما را پيام يار آرد
  • شماره ٢٦٦: چون صبا نکهت آن زلف پريشان آرد
  • شماره ٢٦٧: خدنگ غمزه جادو چو در کمان آرد
  • شماره ٢٦٨: نقاش که او صورت ارژنگ نگارد
  • شماره ٢٦٩: کاروان ختني مشک ختا مي آرد
  • شماره ٢٧٠: دل من جان ز غم عشق تو آسان نبرد
  • شماره ٢٧١: قصه غصه فرهاد بشيرين که برد
  • شماره ٢٧٢: پيغام بلبلان بگلستان که مي برد
  • شماره ٢٧٣: توئي که لعل تو دست از عقيق کاني برد
  • شماره ٢٧٤: سپيده دم که صبا دامن سمن بدرد
  • شماره ٢٧٥: تاجداري کند آنکس که ز سردر گذرد
  • شماره ٢٧٦: خنک آن باد که برخاک خراسان گذرد
  • شماره ٢٧٧: ترک من ترک من گرفت و خطا کرد
  • شماره ٢٧٨: چو شام شد بشبستان بايد کرد
  • شماره ٢٧٩: به دشمنان گله از دوستان نشايد کرد
  • شماره ٢٨٠: ماه من دوش سر از جيب ملاحت برکرد
  • شماره ٢٨١: جان توجه بروي مهوش کرد
  • شماره ٢٨٢: باز عزم شراب خواهم کرد
  • شماره ٢٨٣: مه را اگر از مشک ز ره پوش توان کرد
  • شماره ٢٨٤: بي لاله رخان روي بصحرا نتوان کرد
  • شماره ٢٨٥: پشت بر يار گمان ابرو ما نتوان کرد
  • شماره ٢٨٦: بر سر کوي تو انديشه جان نتوان کرد
  • شماره ٢٨٧: هر کو چو شمع ز آتش دل تاج سر نکرد
  • شماره ٢٨٨: سپيده دم که صبا بر چمن گذر مي کرد
  • شماره ٢٨٩: طوطي از پسته تنگ تو شکر گرد آورد
  • شماره ٢٩٠: سوز غم تو آتشم از جان بر آورد
  • شماره ٢٩١: من خاک آن بادم که او بوي دلارام آورد
  • شماره ٢٩٢: گل نهالي به بوستان آورد
  • شماره ٢٩٣: کس نيست که دست من غمخوار بگيرد
  • شماره ٢٩٤: چون خط تو گرد رخ گلرنگ بگيرد
  • شماره ٢٩٥: دلم ديده از دوستان برنگيرد
  • شماره ٢٩٦: دلم که حلقه گيسوي يار مي گيرد
  • شماره ٢٩٧: طوطي چو سخن گوئي پيش شکرت ميرد
  • شماره ٢٩٨: مرغ در راه او پر اندازد
  • شماره ٢٩٩: چون طوطي خط تو پر بر شکر اندازد
  • شماره ٣٠٠: تا برآيد نفس از عشق دمي بايد زد
  • شماره ٣٠١: وصل آن ترک ختا ملکت خاقان ارزد
  • شماره ٣٠٢: صحبت جان جهان جان و جهان مي ارزد
  • شماره ٣٠٣: حديث آرزومندي جوابي هم نمي ارزد
  • شماره ٣٠٤: بهار دهر بباد خزان نمي ارزد
  • شماره ٣٠٥: همه گنج جهان ماري نيرزد
  • شماره ٣٠٦: دلا سود عالم زياني نيرزد
  • شماره ٣٠٧: چو ترک مهوشم از خواب مست برخيزد
  • شماره ٣٠٨: آن فتنه چو برخيزد صد فتنه برانگيزد
  • شماره ٣٠٩: آنکو به شکر ريزي شور از شکر انگيزد
  • شماره ٣١٠: کسي کزان سر زلف دو تا نمي ترسد
  • شماره ٣١١: دلم از دست بشد تا بسر او چه رسد
  • شماره ٣١٢: اين ترک زنگاري کمان از خيل خاقان مي رسد
  • شماره ٣١٣: خطي که بر سمن آن گلعذار بنويسد
  • شماره ٣١٤: گر سر صحبت اين بي سر و پايت باشد
  • شماره ٣١٥: درد غم عشق را طبيب نباشد
  • شماره ٣١٦: شام شکستگان را هرگز سحر نباشد
  • شماره ٣١٧: روي نکو بي وجود ناز نباشد
  • شماره ٣١٨: مردان اين قدم را بايد که سر نباشد
  • شماره ٣١٩: کي طرف گلستان چو سر کوي تو باشد
  • شماره ٣٢٠: ز حال بي خبرانت خبر نمي باشد
  • شماره ٣٢١: تا چين آن دو زلف سمن سا پديد شد
  • شماره ٣٢٢: مرا اي بخت ياري کن چو يار از دست بيرون شد
  • شماره ٣٢٣: دامن گل نبرد هر که ز خار انديشد
  • شماره ٣٢٤: هر که او را قدمي هست ز سر ننديشد
  • شماره ٣٢٥: اسير قيد محبت ز جان نينديشد
  • شماره ٣٢٦: گر دلم روز وداع از پي محمل مي شد
  • شماره ٣٢٧: ايکه از شرمت خوي از رخساره خور مي چکد
  • شماره ٣٢٨: يارش نتوان گفت که از يار بنالد
  • شماره ٣٢٩: ني ز دود دل پرآتش ما مي نالد
  • شماره ٣٣٠: لب چو بگشود ز تنگ شکرم ياد آمد
  • شماره ٣٣١: ماه فرو رفت و آفتاب برآمد
  • شماره ٣٣٢: خسرو انجم بگه بام برآمد
  • شماره ٣٣٣: وقت صبوح آن زمان که ماه برآمد
  • شماره ٣٣٤: از صومعه پيري بخرابات درآمد
  • شماره ٣٣٥: شکر تنگ تو تنگ شکر آمد
  • شماره ٣٣٦: مراد بين که به پيش مريد باز آمد
  • شماره ٣٣٧: يار ثابت قدم اينک ز سفر باز آمد
  • شماره ٣٣٨: بنگر اي شمع که پروانه دگر باز آمد
  • شماره ٣٣٩: عيد آمد و آنماه دلافروز نيامد
  • شماره ٣٤٠: سريست مرا با تو که اغيار نداند
  • شماره ٣٤١: کس حال من سوخته جز شمع نداند
  • شماره ٣٤٢: عجب دارم گر او حالم نداند
  • شماره ٣٤٣: حديث جان بجز جانان نداند
  • شماره ٣٤٤: که مي رود که پيامم به شهريار رساند
  • شماره ٣٤٥: درد من دلخسته بدرمان که رساند
  • شماره ٣٤٦: گويند که صبرآتش عشقت بنشاند
  • شماره ٣٤٧: ماجرائي که دل سوخته مي پوشاند
  • شماره ٣٤٨: دل بدست يار و غم در دل بماند
  • شماره ٣٤٩: ما برکنار و با تو کمر در ميان بماند
  • شماره ٣٥٠: حديث عشق ز ما يادگار خواهد ماند
  • شماره ٣٥١: هر که را سکه درستست بزر باز نماند
  • شماره ٣٥٢: گل اندامي که گلگون مي دواند
  • شماره ٣٥٣: اگر ز پيش براني مرا که برخواند
  • شماره ٣٥٤: آن خط شب مثال که بر خور نوشته اند
  • شماره ٣٥٥: رنج ما برديم و گنج ارباب دولت برده اند
  • شماره ٣٥٦: خورشيد را ز مشک زره پوش کرده اند
  • شماره ٣٥٧: شام خون آشام گيسو را اگر چين کرده اند
  • شماره ٣٥٨: زنده اند آنها که پيش چشم خوبان مرده اند
  • شماره ٣٥٩: خورشيد را به سايه شب در نشانده اند
  • شماره ٣٦٠: اين دلبران که پرده برخ در کشيده اند
  • شماره ٣٦١: زهي زلفت گرهگيري پر از بند
  • شماره ٣٦٢: اي ساربان به قتل ضعيفان کمر مبند
  • شماره ٣٦٣: عاقل ندهد عاشق دلسوخته را پند
  • شماره ٣٦٤: همرهان رفتند و ما را در سفر بگذاشتند
  • شماره ٣٦٥: دل مجروح مرا آگهي از جان دادند
  • شماره ٣٦٦: دوش چون در شکن طره شب چين دادند
  • شماره ٣٦٧: اين چه نامه ست که از کشور يار آوردند
  • شماره ٣٦٨: خيمه نوروز بر صحرا زدند
  • شماره ٣٦٩: ز چشم مست تو آنها که آگهي دارند
  • شماره ٣٧٠: ساقيان آبم بجام لعل شکر خا برند
  • شماره ٣٧١: مرغان اين چمن همه بي بال و بي پرند
  • شماره ٣٧٢: چون ترک من سپاه حبش برختن زند
  • شماره ٣٧٣: هم عفي الله ني که ما را مرحبائي مي زند
  • شماره ٣٧٤: تا درد نيابند دوا را نشناسند
  • شماره ٣٧٥: ساقيا مي زين فزون تر کن که ميخواران بسند
  • شماره ٣٧٦: چون خط سبز تو بر آفتاب بنويسند
  • شماره ٣٧٧: هر نسخه که در وصف خط يار نويسند
  • شماره ٣٧٨: مي کشندم بخرابات و در آن مي کوشند
  • شماره ٣٧٩: در آن مجلس که جام عشق نوشند
  • شماره ٣٨٠: کسي که پشت بر آن روي چون نگار کند
  • شماره ٣٨١: نور رويت تاب در شمع شبستان افکند
  • شماره ٣٨٢: ترکم از غمزه چو ناوک بکمان در فکند
  • شماره ٣٨٣: آنکه هرگز نظري با من شيدا نکند
  • شماره ٣٨٤: هيچکس نيست که وصل تو تمنا نکند
  • شماره ٣٨٥: جان وطن بر در جانان چه کند گر نکند
  • شماره ٣٨٦: گمان مبر که دلم ميل دوستان نکند
  • شماره ٣٨٧: سنبلش غارت ايمان نکند چون نکند
  • شماره ٣٨٨: چنانکه صيد دل آن چشم آهوانه کند
  • شماره ٣٨٩: چون سايبان آفتاب از مشک تاتاري کند
  • شماره ٣٩٠: ماه من مشک سيه در دامن گل مي کند
  • شماره ٣٩١: گمان مبر که در آفاق اهل حسن کمند
  • شماره ٣٩٢: سوي ديرم نگذارند که غيرم دانند
  • شماره ٣٩٣: طره هاي تو کمند افکن طرارانند
  • شماره ٣٩٤: مستم آنجا مبر اي يار که سرمستانند
  • شماره ٣٩٥: چه کسانند که در قصد دل ريش کسانند
  • شماره ٣٩٦: صوفي اگرش باده صافي نچشانند
  • شماره ٣٩٧: چو مطربان سحر چنگ در رباب زنند
  • شماره ٣٩٨: ساقيان چون دم از شراب زنند
  • شماره ٣٩٩: چو مطربان سحر آهنگ زير و بام کنند
  • شماره ٤٠٠: پاي کوبان در سراندازي چو سربازي کنند
  • شماره ٤٠١: پري رخان که برخ رشک لعبت چينند
  • شماره ٤٠٢: اهل دل پيش تو مردن ز خدا مي خواهند
  • شماره ٤٠٣: عاقلان کي دل بدست زلف دلداران دهند
  • شماره ٤٠٤: اهل تحقيق چو در کوي خرابات آيند
  • شماره ٤٠٥: بنشين تا نفسي آتش ما بنشيند
  • شماره ٤٠٦: تنم تنها نمي خواهد که در کاشانه بنشيند
  • شماره ٤٠٧: به آب گل رخ آن گلعذار مي شويند
  • شماره ٤٠٨: ديگرانرا عيش و شادي گر چه در صحرا بود
  • شماره ٤٠٩: آن رفت که ميل دل من سوي شما بود
  • شماره ٤١٠: گردون کنايتي ز سر بام ما بود
  • شماره ٤١١: ياد باد آن شب که دلبر مست و دل در دست بود
  • شماره ٤١٢: مرا ز مهر رخت کي ملال خواهد بود
  • شماره ٤١٣: اگر دو چشم تو مست مدام خواهد بود
  • شماره ٤١٤: تا ترا برگ ما نخواهد بود
  • شماره ٤١٥: ترک من گوئي که بازش خاطر نخجير بود
  • شماره ٤١٦: دوشم بشمع روي چو ماهت نياز بود
  • شماره ٤١٧: ياد باد آن شب که در مجلس خروش چنگ بود
  • شماره ٤١٨: دوشم وطن بجز در دير مغان نبود
  • شماره ٤١٩: بي گلبن وصلت بگلستان نتوان بود
  • شماره ٤٢٠: ديشب همه منزل من کوي مغان بود
  • شماره ٤٢١: بي رخ حور بجنت نفسي نتوان بود
  • شماره ٤٢٢: آن زمان کز من دلسوخته آثار نبود
  • شماره ٤٢٣: آندم که نه شمع و نه لگن بود
  • شماره ٤٢٤: وفات به بود آنرا که در وفاي تو نبود
  • شماره ٤٢٥: مشنو که چراغ دل من روي تو نبود
  • شماره ٤٢٦: دوش کز طوفان اشکم آب دريا رفته بود
  • شماره ٤٢٧: شبي با يار در خلوت مرا عيشي نهاني بود
  • شماره ٤٢٨: مرا وقتي نگاري خرگهي بود
  • شماره ٤٢٩: راستي را در سپاهان خوش بود آواز رود
  • شماره ٤٣٠: نقش رويت بچه رو از دل پر خون برود
  • شماره ٤٣١: ترک تيرانداز من کز پيش لشکر مي رود
  • شماره ٤٣٢: تشنه غنچه سيراب ترا آب چه سود
  • شماره ٤٣٣: باش تا روي تو خورشيد جهانتاب شود
  • شماره ٤٣٤: ايکه هر دم عنبرت بر نسترن چنبر شود
  • شماره ٤٣٥: هر کو نظر کند بتو صاحب نظر شود
  • شماره ٤٣٦: بيا که بي سر زلفت مرا بسر نشود
  • شماره ٤٣٧: گر مرا بخت درين واقعه ياور نشود
  • شماره ٤٣٨: گرمي خسرو و شيرين بشکر کم نشود
  • شماره ٤٣٩: عجب از قافله دارم که بدر مي نشود
  • شماره ٤٤٠: زهي لعل تو در درج منضود
  • شماره ٤٤١: مهره مهر چو از حقه مينا بنمود
  • شماره ٤٤٢: چشمت دل پر ز تاب خواهد
  • شماره ٤٤٣: دلم بي وصل جانان جان نخواهد
  • شماره ٤٤٤: جان بر افشان اگرت صحبت جانان بايد
  • شماره ٤٤٥: هرکه با نرگس سرمست تو در کار آيد
  • شماره ٤٤٦: سحر چو بوي گل از طرف مرغزار برآيد
  • شماره ٤٤٧: پيداست که از دود دم ما چه برآيد
  • شماره ٤٤٨: بسالي کي چنان ماهي برآيد
  • شماره ٤٤٩: گوئي بت من چون ز شبستان بدر آيد
  • شماره ٤٥٠: به خشم رفته ما گر به صلح باز آيد
  • شماره ٤٥١: بلبل دلشده از گل به چه رو باز آيد
  • شماره ٤٥٢: عشقست که چون پرده ز رخ باز گشايد
  • شماره ٤٥٣: چون برقع شبرنگ ز عارض بگشايد
  • شماره ٤٥٤: نسيم باد صبا چون ز بوستان آيد
  • شماره ٤٥٥: يا رب اين هدهد ميمون ز کجا مي آيد
  • شماره ٤٥٦: گلي به رنگ تو از غنچه بر نمي آيد
  • شماره ٤٥٧: اين چه بادست که از سوي چمن مي آيد
  • شماره ٤٥٨: کدام دل که ز دوري به جان نمي آيد
  • شماره ٤٥٩: مرا دليست که تا جان برون نمي آيد
  • شماره ٤٦٠: ناله ئي کان ز دل چنگ برون مي آيد
  • شماره ٤٦١: کسي را از تو کامي برنيايد
  • شماره ٤٦٢: مهي چون او به ماهي برنيايد
  • شماره ٤٦٣: در پاي تو هرکس که سر انداز نيايد
  • شماره ٤٦٤: جز ناله کسي مونس و دمساز نيايد
  • شماره ٤٦٥: به مهر روي تو در آفتاب نتوان ديد
  • شماره ٤٦٦: وهم بسي رفت و مکانش نديد
  • شماره ٤٦٧: صبح چون گلشن جمال تو ديد
  • شماره ٤٦٨: جادوئي چون نرگس مستت به بيماري که ديد
  • شماره ٤٦٩: مستم ز در خانه خمار برآريد
  • شماره ٤٧٠: سبزه پيرامن سرچشمه نوشش نگريد
  • شماره ٤٧١: آخر از سوز دل شبهاي من ياد آوريد
  • شماره ٤٧٢: دوش چون موکب سلطان خيالش برسيد
  • شماره ٤٧٣: حديث شمع از پروانه پرسيد
  • شماره ٤٧٤: سخن يار ز اغيار ببايد پوشيد
  • شماره ٤٧٥: همچو شمعم بشبستان حرم ياد کنيد
  • شماره ٤٧٦: آن شکر لب که نباتش ز شکر مي رويد
  • شماره ٤٧٧: کيست که با من حديث يار بگويد
  • شماره ٤٧٨: ز شهريار که آيد که حال يار بگويد
  • شماره ٤٧٩: مرغ جم باز حديثي ز سبا مي گويد
  • شماره ٤٨٠: دست گيريد و بدستم مي گلفام دهيد
  • شماره ٤٨١: اي پرده سرايان که درين پرده سرائيد
  • شماره ٤٨٢: خدا را از سر زاري بگوئيد
  • شماره ٤٨٣: اي پير مغان شربتم از درد مغان آر
  • شماره ٤٨٤: زهي تاري ز زلفت مشگ تاتار
  • شماره ٤٨٥: مسيح وقتي ازين خسته دم دريغ مدار
  • شماره ٤٨٦: ايا صبا گرت افتد بکوي دوست گذار
  • شماره ٤٨٧: برو اي خواجه و شه را بگدا باز گذار
  • شماره ٤٨٨: طره بفشان و مرا بيش پريشان مگذار
  • شماره ٤٨٩: بجز نسيم که يابد نصيبي از گلزار
  • شماره ٤٩٠: چو هست قرب حقيقي چه غم ز بعد مزار
  • شماره ٤٩١: ماه يا جنتست يا رخسار
  • شماره ٤٩٢: اي نغمه خوشت دم داود را شعار
  • شماره ٤٩٣: سبحان من يسبحه الرمل في القفار
  • شماره ٤٩٤: قلم گرفتم و مي خواستم که بر طومار
  • شماره ٤٩٥: منم ز مهر رخت روي کرده در ديوار
  • شماره ٤٩٦: اي خوش وصل يار و فصل بهار
  • شماره ٤٩٧: حبذا پاي گل و صبحدم و فصل بهار
  • شماره ٤٩٨: مائيم و عشق و کنج خرابات و روي يار
  • شماره ٤٩٩: آشناي تو ز بيگانه و خويشش چه خبر
  • شماره ٥٠٠: ما را ز پرده تو دل از پرده شد بدر
  • شماره ٥٠١: اي دل ار سوداي جانان داري از جان درگذر
  • شماره ٥٠٢: شمسه چين را طلوع ازطرف بغتاقش نگر
  • شماره ٥٠٣: اي تتق بسته از تيره شب برقمر
  • شماره ٥٠٤: بوستان جنتست و سروم حور
  • شماره ٥٠٥: زهي طناب سراپرده تو گيسوي حور
  • شماره ٥٠٦: گر يار يار باشدت اي يار غم مخور
  • شماره ٥٠٧: دوري از ما مکن اي چشم بد از روي تو دور
  • شماره ٥٠٨: برافکن سايبان ظلمت از نور
  • شماره ٥٠٩: بيار باده که شب ظلمتست و شاهد نور
  • شماره ٥١٠: پندم به چه عقل مي دهد پير
  • شماره ٥١١: معلوم نگردد سخن عشق بتقرير
  • شماره ٥١٢: فتاده ام من ديوانه در غم تو اسير
  • شماره ٥١٣: برگير دل ز ملک جهان و جهان بگير
  • شماره ٥١٤: با عقيق لب او لعل بدخشان کم گير
  • شماره ٥١٥: بيدلي گردل ز دلبر برنگيرد گومگير
  • شماره ٥١٦: ترک عالم گير و عالم را مسخر کرده گير
  • شماره ٥١٧: دامن خرگه برافکن اي بت کشمير
  • شماره ٥١٨: کار من شکسته بسامان رسيد باز
  • شماره ٥١٩: اي دل ار صحبت جانان طلبي جان درباز
  • شماره ٥٢٠: بستيم دل در آن سر زلف دراز باز
  • شماره ٥٢١: چون کوتهست دستم از آن گيسوي دراز
  • شماره ٥٢٢: خادمه عود سوز مطربه عود ساز
  • شماره ٥٢٣: اي شده بر مه ز شبه مهره ساز
  • شماره ٥٢٤: پيش عاقل نياز چيست نماز
  • شماره ٥٢٥: کجا بود من مدهوش را حضور نماز
  • شماره ٥٢٦: بنده محمودست و سلطان در ره معني اياز
  • شماره ٥٢٧: روز عيش و طرب و عيد صيامست امروز
  • شماره ٥٢٨: اين غزل يک دو نوبت از سرسوز
  • شماره ٥٢٩: در جهان قصه حسن تو نشد فاش هنوز
  • شماره ٥٣٠: برگ نسرين ترا بي خار مي يابم هنوز
  • شماره ٥٣١: نشست شمع سحر اي چراغ مجلسيان خيز
  • شماره ٥٣٢: بگشا بشکر خنده لب لعل شکرريز
  • شماره ٥٣٣: اي دلم را شکر جان پرورت چون جان عزيز
  • شماره ٥٣٤: ز لعل عيسويان قصه مسيحا پرس
  • شماره ٥٣٥: معني اين صورت از صورتگران چين بپرس
  • شماره ٥٣٦: اي مرغ خوش نوا چه فرو بسته ئي نفس
  • شماره ٥٣٧: نه مرا بر سر کوي تو بجز سايه جليس
  • شماره ٥٣٨: به فلک مي رسد خروش خروس
  • شماره ٥٣٩: الوداع اي دلبر نامهربان بدرود باش
  • شماره ٥٤٠: کارم از بي سيمي ار چون زر نباشد گومباش
  • شماره ٥٤١: يار ما را گر غمي از يار نبود گو مباش
  • شماره ٥٤٢: زهي مستي من ز بادام مستش
  • شماره ٥٤٣: مستم ز دو چشم نيمه مستش
  • شماره ٥٤٤: مبريد نام عنبر بر زلف چون کمندش
  • شماره ٥٤٥: رخت شمع شبستان مي نهندش
  • شماره ٥٤٦: سرو را پاي به گل مي رود از رفتارش
  • شماره ٥٤٧: رقيب اگر بجفا باز داردم ز درش
  • شماره ٥٤٨: گلزار جنتست رخ حور پيکرش
  • شماره ٥٤٩: آن ماه بين که فتنه شود مهر انورش
  • شماره ٥٥٠: هر دل غمزده کان غمزه بود غمازش
  • شماره ٥٥١: رقم ز غاليه بر طرف لاله زار مکش
  • شماره ٥٥٢: گر چه تنگست دلم چون دهن خندانش
  • شماره ٥٥٣: آه از آن يار که نبود خبر از يارانش
  • شماره ٥٥٤: اگر او سخن نگويد سخنست در دهانش
  • شماره ٥٥٥: دگر وجود ندارد لطيفه ئي ز دهانش
  • شماره ٥٥٦: بيرون ز کمر هيچ نديدم ز ميانش
  • شماره ٥٥٧: آنکه جز نام نيابند نشان از دهنش
  • شماره ٥٥٨: حسد از هيچ ندارم مگر از پيرهنش
  • شماره ٥٥٩: ترک خنجرکش لشکرشکن ترلک پوش
  • شماره ٥٦٠: اي شب زلفت غاليه سا وي مه رويت غاليه پوش
  • شماره ٥٦١: اي شبت غاليه آسا و مهت غاليه پوش
  • شماره ٥٦٢: اي دو چشم خوش پر خواب تو درخوابي خوش
  • شماره ٥٦٣: اي حلقه زده افعي مشکين تو بر دوش
  • شماره ٥٦٤: سخني گفتم و صد قول خطا کردم گوش
  • شماره ٥٦٥: چو جام لعل تو نوشم کجا بماند هوش
  • شماره ٥٦٦: اي دل مکن انکار و از اين کار مينديش
  • شماره ٥٦٧: پرده از رخ بفکن اي خود پرده رخسار خويش
  • شماره ٥٦٨: آورده ايم روي بسوي ديار خويش
  • شماره ٥٦٩: به شهريار بگوئيد حال اين درويش
  • شماره ٥٧٠: به بزمگاه صبوحي کنون بمجلس خاص
  • شماره ٥٧١: بده آن راح روان بخش که در مجلس خاص
  • شماره ٥٧٢: بسوز سينه رسند اهل دل بذوق سماع
  • شماره ٥٧٣: بيار باده که وقت گلست و موسم باغ
  • شماره ٥٧٤: چون آتش خور شعله زد از شيشه شفاف
  • شماره ٥٧٥: شميم باغ بهشتست با نسيم عراق
  • شماره ٥٧٦: اي برده عارضت به لطافت ز مه سبق
  • شماره ٥٧٧: چو حرفي بخواني ز طومار عشق
  • شماره ٥٧٨: طفل بود در نظر پير عشق
  • شماره ٥٧٩: باز برافراختيم رايت سلطان عشق
  • شماره ٥٨٠: سري بالعيس اصحابي ولي في العيس معشوق
  • شماره ٥٨١: اي سرو خرامنده بستان حقايق
  • شماره ٥٨٢: نکهت روضه خلدست که مي بيزد مشک
  • شماره ٥٨٣: وه چه شيرينست لعلش اندرو پنهان نمک
  • شماره ٥٨٤: ديدم از دور بتي کاکلکش مشکينک
  • شماره ٥٨٥: اي روان از شکر تنگ تو شکر تنگ تنگ
  • شماره ٥٨٦: نيستي آنکه زني شيشه هستي برسنگ
  • شماره ٥٨٧: چو هيچگونه ندارم بحضرت تو مجال
  • شماره ٥٨٨: يکدم ز قال بگذر اگر واقفي ز حال
  • شماره ٥٨٩: گشت معلوم کنون قيمت ايام وصال
  • شماره ٥٩٠: سبحان من تقدس بالعز و الجلال
  • شماره ٥٩١: زهي ز باده لعلت در آتش آب زلال
  • شماره ٥٩٢: اي سواد خط توشرح مصابيح جمال
  • شماره ٥٩٣: زهي گرفته خور از طلعت تو فال جمال
  • شماره ٥٩٤: زهي زلفت شکسته نرخ سنبل
  • شماره ٥٩٥: شب رحيل ز افغان خستگان مراحل
  • شماره ٥٩٦: اي دل من بسته در آن زنجير سمن سا دل
  • شماره ٥٩٧: دلم مريد مرادست و ديده رهبر دل
  • شماره ٥٩٨: اي ماه تو مهر انور دل
  • شماره ٥٩٩: دلم ربودي و رفتي ولي نمي روي از دل
  • شماره ٦٠٠: اي غم عشق تو آتش زده در خرمن دل
  • شماره ٦٠١: رحمتي گر نکند بر دلم آن سنگين دل
  • شماره ٦٠٢: مرا که راه نمايد کنون به خانه دل
  • شماره ٦٠٣: گر گنج طلب داري از مار مترس اي دل
  • شماره ٦٠٤: مقاربت نشود مرتفع ببعد منازل
  • شماره ٦٠٥: اي کرده تيره شب را بر آفتاب منزل
  • شماره ٦٠٦: هرگه که ز خرگه بچمن بار دهد گل
  • شماره ٦٠٧: باغبان گو برو باد مپيما کز گل
  • شماره ٦٠٨: خوشا با دوستان در بوستان گل
  • شماره ٦٠٩: مرا که نيست بخاک درت اميد وصول
  • شماره ٦١٠: يا مسرع الشمال اذا تحصل الوصول
  • شماره ٦١١: سپيده دم که برآمد خروش بانگ رحيل
  • شماره ٦١٢: نوبتي صبح برآمد ببام
  • شماره ٦١٣: برآمد بانگ مرغ و نوبت بام
  • شماره ٦١٤: آفتابست يا ستاره بام
  • شماره ٦١٥: تبت يا ذا الجلال و الا کرام
  • شماره ٦١٦: خوشا به مجلس شوريدگان درد آشام
  • شماره ٦١٧: مگر که صبح من امشب اسير گشت بشام
  • شماره ٦١٨: عارض ترکان نگر در چين جعد مشک فام
  • شماره ٦١٩: حن في روض الهوي قلبي کماناح الحمام
  • شماره ٦٢٠: گر چه من آب رخ از خاک درت يافته ام
  • شماره ٦٢١: من ز دست ديده و دل در بلا افتاده ام
  • شماره ٦٢٢: سلامي به جانان فرستاده ام
  • شماره ٦٢٣: گر نگويم دوستي از دوستانت بوده ام
  • شماره ٦٢٤: هيچ مي داني که ديشب در غمش چون بوده ام
  • شماره ٦٢٥: چو نام تو در نامه ئي ديده ام
  • شماره ٦٢٦: هردم آرد باد صبح از روضه رضوان پيام
  • شماره ٦٢٧: چشم پرخواب گشودي و ببستي خوابم
  • شماره ٦٢٨: دل گل زنده گردد از دم خم
  • شماره ٦٢٩: اي تنم کرده ز غم موئي و در مو زده خم
  • شماره ٦٣٠: چو چشم مست تو مي پرستم
  • شماره ٦٣١: ز لعلم ساغري در ده که چون چشم تو سرمستم
  • شماره ٦٣٢: من از آن لحظه که در چشم تو ديدم مستم
  • شماره ٦٣٣: امروز که من عاشق و ديوانه و مستم
  • شماره ٦٣٤: تخفيف کن از دور من اين باده که مستم
  • شماره ٦٣٥: رند و دردي کش و مستم چه توان کرد چو هستم
  • شماره ٦٣٦: روزگاري روي در روي نگاري داشتم
  • شماره ٦٣٧: صبحدم دل را مقيم خلوت جان يافتم
  • شماره ٦٣٨: بدانکه بوي تو آورد صبحدم بادم
  • شماره ٦٣٩: در چمن دوش ببوي تو گذر مي کردم
  • شماره ٦٤٠: مي گذشتي و من از دور نظر مي کردم
  • شماره ٦٤١: عشق آن بت ساکن ميخانه مي گرداندم
  • شماره ٦٤٢: گر مي کشندم ور مي کشندم
  • شماره ٦٤٣: وقتست کز وراي سراپرده عدم
  • شماره ٦٤٤: با روي چون گلنارش از برگ سمن باز آمدم
  • شماره ٦٤٥: رخشنده تر از مهر رخش ماه نديدم
  • شماره ٦٤٦: نکنم حديث شکر چو لبت گزيدم
  • شماره ٦٤٧: روزي به سر کوي خرابات رسيدم
  • شماره ٦٤٨: نشان روي تو جستم به هر کجا که رسيدم
  • شماره ٦٤٩: بلبلان که رساند نسيم باغ ارم
  • شماره ٦٥٠: ايدل ار خواهي به دولتخانه جانت برم
  • شماره ٦٥١: دوش مي آيد نگار بربرم
  • شماره ٦٥٢: چو برکشي علم قربت از حريم حرم
  • شماره ٦٥٣: بزن بنوک خدنگم که پيش دست تو ميرم
  • شماره ٦٥٤: اشکست که مي گردد در کوي تو همرازم
  • شماره ٦٥٥: بيا که هندوي گيسوي دلستان تو باشم
  • شماره ٦٥٦: اي روي تو چشمه خور چشم
  • شماره ٦٥٧: اي لاله برگ خويش نظرت گلستان چشم
  • شماره ٦٥٨: تا چند به شادي مي غمهاي تو نوشم
  • شماره ٦٥٩: مي درم جامه و از مدعيان مي پوشم
  • شماره ٦٦٠: ترا که گنج گشودي ز زخم مار چه غم
  • شماره ٦٦١: من بار هجر مي کشم و ناقه محملم
  • شماره ٦٦٢: آيد ز ني حديثي هر دم بگوش جانم
  • شماره ٦٦٣: من آن مرغ همايونم که باز چتر سلطانم
  • شماره ٦٦٤: من همان به که بسوزم ز غم و دم نزنم
  • شماره ٦٦٥: گر من خمار خود ز لب يار بشکنم
  • شماره ٦٦٦: ز روي خوب تو گفتم که پرده برفکنم
  • شماره ٦٦٧: نيست بي روي تو ميل گل و برگ سمنم
  • شماره ٦٦٨: مدام آن نرگس سرمست را در خواب مي بينم
  • شماره ٦٦٩: گلي به رنگ تو در بوستان نمي بينم
  • شماره ٦٧٠: آن ماه پري رخ را در خانه نمي بينم
  • شماره ٦٧١: خرم آنروز که از خطه کرمان بروم
  • شماره ٦٧٢: من بيدل نگر از صحبت جانان محروم
  • شماره ٦٧٣: اين چه بادست کزو بوي شما مي شنوم
  • شماره ٦٧٤: اين چه بويست که از باد صبا مي شنوم
  • شماره ٦٧٥: حکايت رخت از آفتاب مي شنوم
  • شماره ٦٧٦: نسيم زلف تو از نوبهار مي شنوم
  • شماره ٦٧٧: مدتي شد که درين شهر گرفتار توايم
  • شماره ٦٧٨: با لعل او ز جوهر جان در گذشته ايم
  • شماره ٦٧٩: ما حاصل از جهان غم دلبر گرفته ايم
  • شماره ٦٨٠: ما قدح کشتي و دل را همچو دريا کرده ايم
  • شماره ٦٨١: چون ما بکفر زلف تو اقرار کرده ايم
  • شماره ٦٨٢: به گدائي به سر کوي شما آمده ايم
  • شماره ٦٨٣: باز هشيار برون رفته و مست آمده ايم
  • شماره ٦٨٤: ما بدرگاه تو از کوي نياز آمده ايم
  • شماره ٦٨٥: ما به نظاره رويت بجهان آمده ايم
  • شماره ٦٨٦: کشتي ما کو که ما زورق درآب افکنده ايم
  • شماره ٦٨٧: اشارت کرده بودي تا بيايم
  • شماره ٦٨٨: ما ز رخ کار خويش پرده بر انداختيم
  • شماره ٦٨٩: ما دلي ايثار او کرديم و جاني يافتيم
  • شماره ٦٩٠: مرديم در خمار و شرابي نيافتيم
  • شماره ٦٩١: آنکه لعلش عين آب زندگاني يافتيم
  • شماره ٦٩٢: ما نواي خويش را در بينوائي يافتيم
  • شماره ٦٩٣: دو جان وقف حريم حرم او کرديم
  • شماره ٦٩٤: اهل دل را خبر از عالم جان آورديم
  • شماره ٦٩٥: دل به دست غم سوداي تو داديم و شديم
  • شماره ٦٩٦: گر شديم از کويت اي ترک ختا باز آمديم
  • شماره ٦٩٧: باز چون بلبل بصد دستان ببستان آمديم
  • شماره ٦٩٨: شمع بنشست ز باد سحري خيز نديم
  • شماره ٦٩٩: نسيم باد بهاري وزيد خيز نديم
  • شماره ٧٠٠: ما سر بنهاديم و به سامان نرسيديم
  • شماره ٧٠١: از عمر چو اين يک دو نفس بيش نداريم
  • شماره ٧٠٢: داريم دلي پر غم و غمخوار نداريم
  • شماره ٧٠٣: ما مست مي لعل روان پرور ياريم
  • شماره ٧٠٤: اکنون که از بهشت نشان مي دهد نسيم
  • شماره ٧٠٥: کي آمدي ز تتار اي صباي مشک نسيم
  • شماره ٧٠٦: ما جرعه چشانيم ولي خضر و شانيم
  • شماره ٧٠٧: خيزيد اي ميخوارگان تا خيمه بر گردون زنيم
  • شماره ٧٠٨: خيز تا برگ صبوحي بچمن ساز کنيم
  • شماره ٧٠٩: خيز تا باده در پياله کنيم
  • شماره ٧١٠: نشان دل بي نشان از که جويم
  • شماره ٧١١: دلداده ايم وز پي دلدار مي رويم
  • شماره ٧١٢: درد دل خويش با که گويم
  • شماره ٧١٣: ز باد نکهت دو تات مي جوئيم
  • شماره ٧١٤: اي بت ياقوت لب وي مه نامهربان
  • شماره ٧١٥: اي رخت شمع بت پرستان شمع برون بر از شبستان
  • شماره ٧١٦: اي رخ تو قبله خورشيد پرستان
  • شماره ٧١٧: چه خوشست باده خوردن به صبوح در گلستان
  • شماره ٧١٨: اي چشم تو بند مستان
  • شماره ٧١٩: ببوستان مي گل بوي لاله گون مستان
  • شماره ٧٢٠: نرگس مستت فتنه مستان
  • شماره ٧٢١: اي بوستان عارض تو گلستان جان
  • شماره ٧٢٢: اي لب و گفتار تو کام دل و قوت جان
  • شماره ٧٢٣: اي چشم مي پرستت آشوب چشم بندان
  • شماره ٧٢٤: اي مي لعل تو کام رندان
  • شماره ٧٢٥: به من رسيد نويد وصال دلداران
  • شماره ٧٢٦: چو چشم خفته بگشودي ببستي خواب بيداران
  • شماره ٧٢٧: اي غمزه جادويت افسونگر بيماران
  • شماره ٧٢٨: تا چند دم از گل زني اي باد بهاران
  • شماره ٧٢٩: چه خوش باشد ميان لاله زاران
  • شماره ٧٣٠: اي نسيم سحري بوي بهارم برسان
  • شماره ٧٣١: اي صبا غلغل بلبل بگلستان برسان
  • شماره ٧٣٢: يا رب ز باغ وصل نسيمي بمن رسان
  • شماره ٧٣٣: در تابم از دو هندوي آتش پرستشان
  • شماره ٧٣٤: خوشا چشمي که بيند روي ترکان
  • شماره ٧٣٥: خوشا صبح و صبوحي با همالان
  • شماره ٧٣٦: اي کفر سر زلف تو غارتگر ايمان
  • شماره ٧٣٧: دلا از جان زبان درکش که جانان
  • شماره ٧٣٨: زهي روي تو صبح شب نشينان
  • شماره ٧٣٩: اي زلف تو زنجير دل حلقه ربايان
  • شماره ٧٤٠: سخن عشق نشايد بر هر کس گفتن
  • شماره ٧٤١: نه درد عشق مي يارم نهفتن
  • شماره ٧٤٢: ني نگر با اهل دل هر دم بمعني در سخن
  • شماره ٧٤٣: دوش چون از لعل ميگون تو مي گفتم سخن
  • شماره ٧٤٤: هندوي آن کاکل ترکانه مي بايد شدن
  • شماره ٧٤٥: بسي خون جگر دارد سر زلف تو در گردن
  • شماره ٧٤٦: بر اشکم کهربا آبيست روشن
  • شماره ٧٤٧: ترا که گفت که قصد دل شکسته ما کن
  • شماره ٧٤٨: اي خواجه مرا با مي و ميخانه رها کن
  • شماره ٧٤٩: وقت صبوح شد بشبستان شتاب کن
  • شماره ٧٥٠: اي صبا احوال دل با آن صنم تقرير کن
  • شماره ٧٥١: خويش را در کوي بيخويشي فکن
  • شماره ٧٥٢: امشب اي يار قصد خواب مکن
  • شماره ٧٥٣: جان بده يا دگر انديشه جانانه مکن
  • شماره ٧٥٤: اي باد سحرگاهي زينجا گذري کن
  • شماره ٧٥٥: بلبل خوش سراي شد مطرب مجلس چمن
  • شماره ٧٥٦: بوقت صبح ندانم چه شد که مرغ چمن
  • شماره ٧٥٧: هر کس که برگرفت دل از جان چنانکه من
  • شماره ٧٥٨: گهيکه جان رود از چشم ناتوان بيرون
  • شماره ٧٥٩: اي سر زلف تو ليلي و جهاني مجنون
  • شماره ٧٦٠: به عقل کي متصور شود فنون جنون
  • شماره ٧٦١: زبان خامه نتواند حديث دل بيان کردن
  • شماره ٧٦٢: سنبل سيه بر سمن مزن
  • شماره ٧٦٣: خط زنگاري نگر از سبزه بر گرد سمن
  • شماره ٧٦٤: اي ز سنبل بسته شادروان مشکين بر سمن
  • شماره ٧٦٥: خيز و در بحر عدم غوطه خور و ما را بين
  • شماره ٧٦٦: هر زمان آهنگ بيزاريش بين
  • شماره ٧٦٧: زهي خطي به خطا برده سوي خطه چين
  • شماره ٧٦٨: اي شام زلفت بتخانه چين
  • شماره ٧٦٩: تحيتي چو هواي رياض خلد برين
  • شماره ٧٧٠: آن لب شيرين همچون جان شيرين
  • شماره ٧٧١: کيست که گويد ببارگاه سلاطين
  • شماره ٧٧٢: هرکه شد با ساکنان عالم علوي قرين
  • شماره ٧٧٣: نسيم صبح کز بويش مشام جان شود مشکين
  • شماره ٧٧٤: سرو را گل يار نبود گر بود نبود چنين
  • شماره ٧٧٥: صيد شيران مي کند آهوي روبه باز او
  • شماره ٧٧٦: ترک من خاقان نگر در حلقه عشاق او
  • شماره ٧٧٧: آب آتش مي رود زان لعل آتش فام او
  • شماره ٧٧٨: خوشا کشته برطرف ميدان او
  • شماره ٧٧٩: به آفتاب جهانتاب سايه پرور تو
  • شماره ٧٨٠: ايکه چو موي شد تنم در هوس ميان تو
  • شماره ٧٨١: اي هيچ در ميان نه ز موي ميان تو
  • شماره ٧٨٢: برو اي باد بدانسوي که من دانم و تو
  • شماره ٧٨٣: اي شب قدر بيدلان طره دلرباي تو
  • شماره ٧٨٤: اي چراغ ديده جان روي تو
  • شماره ٧٨٥: اي طبيب دل ريش از سر بيمار مرو
  • شماره ٧٨٦: صبحست ساقيا مي چون آفتاب کو
  • شماره ٧٨٧: دوش مي کردم سئوال از جان که آن جانانه کو
  • شماره ٧٨٨: مرا ز هجر تو اميد زندگاني کو
  • شماره ٧٨٩: که بر ز سرو روان تو خورد راست بگو
  • شماره ٧٩٠: اي صبا حال جگر گوشه ما چيست بگو
  • شماره ٧٩١: نفحه گلشن عشق از نفس ما بشنو
  • شماره ٧٩٢: آن عيد نيکوان بدر آمد بعيدگاه
  • شماره ٧٩٣: اي سنبله زلف تو خرمن زده بر ماه
  • شماره ٧٩٤: اي روانم بلب لعل تو آورده پناه
  • شماره ٧٩٥: مه بي مهر من ز شعر سياه
  • شماره ٧٩٦: روي اين چرخ سيه روي ستمکاره سياه
  • شماره ٧٩٧: اي دلم جان و جهان در راه جانان باخته
  • شماره ٧٩٨: اي حبش بر چين و چين در زنگبار انداخته
  • شماره ٧٩٩: قدحي ده اي برآتش تتقي ز آب بسته
  • شماره ٨٠٠: اي از شب قمرسا بر مه نقاب بسته




جستجو در مطالب سایت

 

کلیه حقوق برای اینفو محفوظ است