شماره ٧١٩: ببوستان مي گل بوي لاله گون مستان

ببوستان مي گل بوي لاله گون مستان

مگر ز دست سمن عارضان پردستان

جهان ز عمر تو چون داد خويش مي گيرد

تو نيز کام دل از لذت جهان بستان

کنونکه فصل بهاران رسيد و موسم گل

خوشا نواحي يزد و نسيم اهرستان

چه نکهتست مگر بوي دوستانست اين

چه منزلست مگر طرف بوستانست آن

منم جدا شده از يار و منقطع ز ديار

چو بلبلان چمن دور مانده از بستان

سفر گزيدم و بسيار خون دل خوردم

چودر مصيبت سهراب رستم دستان

باختيار کسي هرگز اختيار کند

جرون و تشنگي و باد گرم و تابستان

مکن ملامت خواجو که عاقلان نکنند

ز بيم حکم قضا اعتراض برمستان