حکايت اتابک تکله

در اخبار شاهان پيشينه هست

که چون تکله بر تخت زنگي نشست

به دورانش از کس نيازرد کس

سبق برد اگر خود همين بود و بس

چنين گفت يک ره به صاحبدلي

که عمرم بسر رفت بي حاصلي

بخواهم به کنج عبادت نشست

که دريابم اين پنج روزي که هست

چو مي بگذرد ملک و جاه و سرير

نبرد از جهان دولت الا فقير

چو بشنيد داناي روشن نفس

بتندي برآشفت کاي تکله بس!

طريقت بجز خدمت خلق نيست

به تسبيح و سجاده و دلق نيست

تو بر تخت سلطاني خويش باش

به اخلاق پاکيزه درويش باش

بصدق و ارادت ميان بسته دار

ز طامات و دعوي زبان بسته دار

قدم بايد اندر طريقت نه دم

که اصلي ندارد دم بي قدم

بزرگان که نقد صفا داشتند

چنين خرقه زير قبا داشتند