شماره ١٥٥: مستور در ايام تو معذور نباشد

مستور در ايام تو معذور نباشد

هرچند که اين ممکن و مقدور نباشد

ماقوت رفتار نداريم، اگر يار

نزديک تر آيد، قدمي دور نباشد

مست مي او گرد که مرد ره او را

اول صفت آنست که مستور نباشد

بي سر و قدت کار طرب راست نگردد

بي شمع رخت عيش مرا نور نباشد

با چشم تو خواهم غم دل گفت وليکن

وقتي بتوان گفت که مخمور نباشد

ما جنت و فردوس ندانيم وليکن

دانيم که در جنت ازين حور نباشد

از بوي سر زلف خودم صبر مفرماي

کين تاب و توان در من رنجور نباشد

هر کس که به کفر سر زلف تو بميرد

در کيش من آنست که مغفور نباشد