شماره ٣١٧: اي وصالت آرزوي جان غم فرسود من

اي وصالت آرزوي جان غم فرسود من

خود چه باشد جز تو و ديدار تو مقصود من

مايه عمرم شد و سود من از عشقت فراق

اين بد از بازار سودايت زيان و سود من

تو طبيب و من چنين بيمار و شربت خون دل

با چنين تيمارگي ممکن بود بهبود من؟

آه دود آلود من، روزي خرابيها کند

هان حذر کن زينهار از آه دود آلود من!