شماره ١٤٢: اي چشم من از رخ تو روشن

«ناظم درين غزل در هر بيتي چشمي لازم داشته است »

اي چشم من از رخ تو روشن

چشمي بکرشمه بر من افگن

اکنون که بديدن تو ما را

شد چشم چو آب ديده روشن

جان و دل و عقل هر سه هستند

در عشق تو چون دو چشم يک تن

اي مردم چشم دل خيالت

دارم ز تو من درين نشيمن

در جامه تني چو ريسماني

در سينه دلي چو چشم سوزن

دل در طلب تو هست فارغ

چون مردم چشم از دويدن

روي تو بنيکويي مه و نور

چشم من و خواب آب و روغن

شد چشم بدو زبان بدگوي

اندر حق تو ز همت من

نابينا همچو چشم نرگس

ناگويا چون زبان سوسن

اي دلبر دوست تو همي باش

ايمن پس ازين ز چشم دشمن

تا چشم بود نهاده در سر

تا جان باشد نهفته در تن

از روي تو چشم برنداريم

کز روي تو جان ماست گلشن