شماره ٩٢: آب ما مي رود به جو درياب

آب ما مي رود به جو درياب

عين ما را بجو نکو درياب

جام بستان و باده را مي نوش

خم مي مي نگر سبو درياب

وام کن ديده اي ز اهل نظر

او به او بين و او به او درياب

سخن پشت و رو بسي گفتند

اين سخن نيز پشت و رو درياب

در سر زلف او پريشان شو

جمع مي باش و مو به مو درياب

يک زماني به چشم ما بنگر

آب اين چشمه سو بسو درياب

جام گيتي نما به دست آور

نعمت الله را نکو درياب