شماره ١٠٦: چون برآمد از دل جام آفتاب

چون برآمد از دل جام آفتاب

نزد ما هر دو يکي شد برف و آب

جام مي بر دست و مي گردم به ذوق

در خرابات مغان مست و خراب

کس نبيند از هزاران زهد و علم

آنچه من ديدم ز يک جرعه شراب

لوح محفوظ است ما را در نظر

خود که دارد اين چنين ام الکتاب

اصل گل آب است و فرع آب گل

اصل و فرعش دوست دارم چون گلاب

چون نيم هشيار بگذر از سرم

چون ندارم عقل بگذار احتساب

باده مي نوشم مدام از جام عشق

در حضور سيد خود بي حساب