شماره ١٧٢: خواجه عمري سراي خود آراست

خواجه عمري سراي خود آراست

ناگه از خان و مان روان برخاست

بنده بي خواجه ماند سرگردان

سخت گريان که خواجه نابيناست

خواجه نقش خيال بود برفت

نيک و بد از نشان او برخاست

معتبر بود اعتبار نماند

عبرتي گيرد آنکه او بيناست

عشق را ذوق و حالتي دگر است

عقل و انديشه حاصل عقلا است

هرکه با ما نشست در دريا

نزد ما آب روي ما از ماست

اين و آن در جهان فراوانند

نعمت الله از همه يکتاست