شماره ٢٩٢: دردمنديم و آن دوا اين است

دردمنديم و آن دوا اين است

راحت جان مبتلا اين است

نقش رويش خيال مي بندم

درنظر نورچشم ما اين است

دل ما جان خود به جانان داد

دولت و دين دو سرا اين است

عقل بيگانه رفت و عشق آمد

يار سرمست آشنا اين است

همه با اصل خويش واگرديم

ابتدا آن و انتها اين است

هرکه فاني شود بقا يابد

رو فنا شوکه خود بقا اين است

نعمت الله هرکه ديد به گفت

مظهر حضرت خدا اين است