شماره ٤٠٢: هر دل که به عشق مبتلا نيست

هر دل که به عشق مبتلا نيست

هستش مشمر که گوئيا نيست

ما دردي درد نوش کرديم

دل را به از اين دگر دوا نيست

رنديم مدام و جان رندان

از ساقي و جام مي جدا نيست

مستيم و خراب در خرابات

ما را جائي دگر هوا نيست

در بحر محيط عشق غرقيم

جز ما خبرش ز حال ما نيست

هر نقش که در خيالت آيد

نيکش بنگر که بي خدا نيست

مستيم وحريف نعمت الله

حيف است که ذوق او ترا نيست