شماره ٤٢٦: يار ما زاري ما نشنيد و رفت

يار ما زاري ما نشنيد و رفت

آمد و در حال وا گرديد و رفت

زلف او در تاب رفت از دست ما

دل ربود و سر زما پيچيد و رفت

جان ما را يک زمان دلشاد کرد

حال ما يک لحظه اي وا ديد و رفت

عمر ما بود وروان از ما گذشت

گفتمش بنشين دمي نشنيد و رفت

گرچه باجان منش پيوندهاست

بيوفا پيوند خود ببريد و رفت

عقل آمد تا مرا راهي زند

رند مستي ديد از او ترسيد و رفت

نعمت الله بود يار غار ما

گوشه اي از دوستان بگزيد و رفت