شماره ٤٧٦: هر که فاني شود بقا يابد

هر که فاني شود بقا يابد

خوش بقائي از اين فنا يابد

آنکه نام و نشان خود گم کرد

آنچه گم کرده است وا يابد

بنده اي کو گداي سلطان است

پادشاهي دو سرا يابد

هر که با بي نوا دمي دم زد

خوش نوائي ز بي نوا يابد

غرق بحر محيط هر که شود

عين ما را به عين ما يابد

عشق مست است و عقل مخمور است

ذوق رندان ما کجا يابد

نعمت الله که نور ديده ماست

نور او را به ديده ها يابد