شماره ٦٢٠: به علي رغم عدو باز زدم جامي چند

به علي رغم عدو باز زدم جامي چند

توبه بشکستم و وارستم ازين خامي چند

منم و رندي و خاصان سراپرده عشق

فارغ از سر زنش عام کالانعامي چند

فرصت از دست مده زلف نگاري به کف آر

مي خور و وقت غنيمت شمر ايامي چند

کنج ميخانه مرا خلوت خاص است مدام

زاهد و گوشه محراب و دو سه عامي چند

نوبهار است و گل، اروجه ميت نيست بيا

برو از پير خرابات بکن وامي چند

در مغان از لب جام و لب يار اي ساقي

به مراد دل خود يافته ام کامي چند

سيد ار راه روي جز ره ميخانه مرو

بشنو از من که درين ره زده ام گامي چند