شماره ٦٩٩: چشم ما روشن به نور او بود

چشم ما روشن به نور او بود

اين چنين چشم خوشي نيکو بود

روبروي خويش بنشيند چو ماه

آئينه گر ساده و يک رو بود

دل به دريا رفت و ما هم در پيش

حال دريا عاقبت تا چو بود

عشق سرمست است و مي نوشد مدام

عقل مخمور و به گفت و گو بود

هر که باشد بنده سلطان ما

بر در او پادشه انجو بود

از ازل ياري که دارد دولتي

تا ابد دايم به جست و جو بود

نعمت الله مير سرمستان ماست

مير ميران نزد او ميرو بود