شماره ١٠٩: درد از تو خوش است و هم دوا نيز

درد از تو خوش است و هم دوا نيز

رنجم بخشي و هم شفا نيز

داري نظري به حال هر کس

ميکن نظري به حال ما نيز

بيگانه نگشت از تو محروم

ما خويش توايم و آشنا نيز

اي جام جهان نماي باقي

ايمن ز فنائي و بقا نيز

گر کشته شوم به تيغ عشقت

خونم بحل است و خونبها نيز

ما از تو به غير تو نخواهيم

بي تو چه کنيم دو سرا نيز

تنها نه منم محب سيد

والله که حضرت خدا نيز