شماره ١٢٠: دل به دلبر سپار و خوش مي باش

دل به دلبر سپار و خوش مي باش

جان به جانان گذار و خوش مي باش

نقش رويش که نور چشم من است

در نظر مي نگار و خوش مي باش

باش با جام مي دمي همدم

نفسي خوش برآر و خوش مي باش

هر چه داري همه امانت اوست

جمله با او سپار و خوش مي باش

چون همه اوست غير او خود نيست

همه را دوست دار و خوش مي باش

زر تنکه يکي و تنکه بسي

تنکه ها زر شمار و خوش مي باش

يار جاني نعمت الله شو

باش با يار غار خوش مي باش