شماره ١٣٣: آفتاب است و ماه خوانندش

آفتاب است و ماه خوانندش

همه بينند ولي ندانندش

نورچشم است و مردم ديده

درنظر دائما نشانندش

روح محض است از سرش تا پا

ديده کس نديده مانندش

بزم عشق است و عاشقان سرمست

عقل مخمور را نمانندش

هرکه بوسه ز دلبران گيرد

يک به يک بوسه و استانندش

نقش غيري خيال اگر بندم

آب چشمم ز ديده رانندش

عارفاني که سيدم بينند

در تحير که تا چه خوانندش