شماره ٢١٩: شکر گويم که توبه بشکستم

شکر گويم که توبه بشکستم

وز غم نام و ننگ وارستم

درخرابات عشق مست و خراب

با حريفان به ذوق بنشستم

هستي او کجا و من ز کجا

من به خود نيستم به او هستم

بگسستم زخويش و بيگانه

باز با اصل خويش پيوستم

نورچشم است و در نظر دارم

نظري کن به چشم سرمستم

دست با دوست در کمر کردم

آفرين باد برچنين دستم

بنده سيد خراباتم

کمر خدمتش به جان بستم