شماره ٢٤٦: سال ها شد که به جان طالب جانان خودم

سال ها شد که به جان طالب جانان خودم

درد دل مي طلبم در پي درمان خودم

جام مي برکف و در کوي مغان مي گردم

رند سرمست خود و ساقي مستان خودم

در نظر آينه مي آرم و خود مي نگرم

عاشق روي خود و واله و حيران خودم

موبه مو با همه خلق مرا پيوند است

بسته سلسله زلف پريشان خودم

نفسم آب حياتي به جهان مي بخشد

خضر وقت خودم و چشمه حيوان خودم

سيد وبنده و محبوب و محب خويشم

هرچه هستم دل ودلدار خود وآن خودم

نعمت اللهم وبا ساقي سرمست حريف

برسر خوان خودم دايم و مهمان خودم