شماره ٢٨٦: من ترک مي و صحبت رندان نتوانم

من ترک مي و صحبت رندان نتوانم

از جان گذرم وز سر جانان نتوانم

گوئي که برو توبه کن از باده پرستي

زنهار مگو خواجه که من آن نتوانم

بي زاهد و بي صومعه عمري بتوان بود

ليکن نفسي بي مي و مستان نتوانم

صد خانه توانم که به يک دم بگذارم

ترک در ميخانه رندان نتوانم

با عشق درافتادم و تدبير ندارم

در درد گرفتارم درمان نتوانم

راز دل و دلدار نخواهم که بگويم

اما چه توان کرد چو پنهان نتوانم

با سيد رندان خرابات حريفم

منکر شدن حال حريفان نتوانم