شماره ٢٨٩: عاشق آن گلعذارم چون کنم

عاشق آن گلعذارم چون کنم

همچو زلفش بي قرارم چون کنم

مبتلاي درد بي درمان شدم

خسته و زار و نزارم چون کنم

روز و شب مستانه مي نالم بسوز

چاره ديگر ندارم چون کنم

همچو مجنونم ز ليلي مانده دور

مي ندانم در چه کارم چون کنم

چون کنم درمان درد بي دوا

دردمند و دل فکارم چون کنم

با غم عشقش که شادي من است

روزگاري مي سپارم چون کنم

نعمت الله را همي جويم به جان

تا دمي با او برآرم چون کنم