شماره ٤٢٧: سين انسان گر برافتد از ميان

سين انسان گر برافتد از ميان

اول و آخر نباشد غير آن

چون نماني تو نماند غير تو

بس بديع است اين معاني را بيان

نوش کن مي جام را هم نقل ساز

تا بيابي لذتي از جسم و جان

بگذر از نام و نشان خويشتن

بي نشان شو تا از او يابي نشان

چيست عالم پرده نقش و خيال

پرده را بردار و مي بينش عيان

يار سرمست است ما را در کنار

دست با او در کمر او در ميان

نعمت الله عاشق و معشوق ماست

بلکه خود عشق است پيش عاشقان