شماره ٥٤٦: آينه بردار تا بيني در او

آينه بردار تا بيني در او

جان و جانان خوش نشسته روبرو

جز يکي در جمله عالم هست نيست

اين دوئي پيدا شده از ما و تو

آب چشم ما به هر سو شد روان

آب رو جوئي بيا از ما بجو

خم ميخانه به يک دم درکشيم

خود چه باشد پيش ما جام و سبو

تا ميانش در کنار آورده ايم

مو نمي گنجد ميان ما و او

در دو عالم جز يکي ديديم نه

چشم احول آن يکي بيند به دو

نعمت الله مست در کوي مغان

در پي ساقي روان شد سوبسو