شماره ٦٢٢: برافشان کلاله ز روي چو لاله

برافشان کلاله ز روي چو لاله

صراحي بدست آر و پر کن پياله

مکن عيب رندان اگر باده نوشند

که پيش از من و تو چنين شد حواله

اگر عشق جانان مرا حاصل آيد

روان جان سپارم چو اين است احاله

منم بنده او و دارم گواهان

دلم وقف عشق است اينک قباله

ميان من و او چو موئي نگنجد

چه قدر رقيب و چه جاي دلاله

اگر ني بنالد مزن دست بر وي

که از ناله ما گرفتست ناله

اگر ذوق داري بخوان گفته ما

که يک بيت سيد به از صد رساله