شماره ٦٤٦: بي درد دلي دوا نيابي

بي درد دلي دوا نيابي

نگذشته ز خود خدا نيابي

با ما ننشسته اي به دريا

شک نيست که عين ما نيابي

برخيز و بيا بجست و جو باش

از پا منشين تو تا نيابي

تا گم نکني تو خويشتن را

گم کرده خويش وا نيابي

با خضر رفيق شو که بي او

آن آب حيات را نيابي

بر دار فنا برآ و خوش باش

بي دار فنا بقا نيابي

بيگانه ز خويش تا نگردي

چون سيدم آشنا نيابي