شماره ٦٥١: درد مي کش که تا دوا يابي

درد مي کش که تا دوا يابي

درد مي نوش تا صفا يابي

اي که گوئي خداي مي جويم

بگذر از خود که تا خدا يابي

گر نوايي از عارفي جويي

بي نوا شو که تا نوا يابي

گر گدائي کني چو درويشان

هر چه خواهي ز پادشا يابي

بزم عشق است و عاشقان سرمست

به ازين مجلسي کجا يابي

از فنا خوش بقا تواني يافت

رو فنا شو که تا بقا يابي

نعمت الله را اگر جويي

به خرابات رو که تا يابي