شماره ٦٥٢: گاهي به غم و گهي به شادي

گاهي به غم و گهي به شادي

دکان خوشي درش گشادي

هر رخت که بود در خزينه

بر درگه خويشتن نهادي

از خود بخري به خود فروشي

در بيع و شري چه اوستادي

سرمايه ما به باد دادي

با ما تو کجا دراوفتادي

معشوق خودي و عاشق خود

هم عشقي و داد خويش دادي

فرزند تو اند جمله عالم

اسرار تو است هر چه زادي

تو سيد عالمي به تحقيق

زيرا که تو پادشه نژادي