شماره ٣٢٩: ز سيما مي شود روشندلان را مهر و کين پيدا

ز سيما مي شود روشندلان را مهر و کين پيدا

که در دل هر چه پوشيده است، گردد از جبين پيدا

نسازد پرده شب، گوهر شب تاب را پنهان

دل سوزان من باشد ز زلف عنبرين پيدا

چنين گر چاک سازد سينه ها را زلف مشکينش

نگردد نافه سربسته در صحراي چين پيدا

يکي صد شد ز خط، حسن لب ياقوت فام او

که گردد در نگين دان بيشتر حسن نگين پيدا

سخن سنجيده گفتن نيست کار هر تنک ظرفي

نمي گردد ز هر آب تنک، در ثمين پيدا

به وا کردن ندارد حاجت اين مکتوب سر بسته

که گردد تنگدستي بي سخن از آستين پدا

جگرگاه زمين مي شد ز خواب آلودگان خالي

اگر آسودگي مي بود در روي زمين پيدا

سيه رويي ندارد راستي در پي، نظر واکن

که اين معني ز نقش راست باشد در نگين پيدا

نبود از درد دين، زين پيش خالي هيچ دل صائب

به درمان در زمان (ما) نگردد درد دين پيدا