شماره ٦٥٨: ز عمر باج ستاند مي دو ساله ما

ز عمر باج ستاند مي دو ساله ما

به آفتاب شبيخون زند پياله ما

ز بي قراري ما دردسر کشد بالين

شبي که دختر رز نيست در حباله ما

ز زير بال ازان سر برون نمي آريم

که رنگ گل نپرد از نسيم ناله ما

نشسته تا به کمر در ميان خاکستر

هنوز تشنه داغ است برگ لاله ما