شماره ١: ز راه صلح مهياي جنگ مي آيد

ز راه صلح مهياي جنگ مي آيد

ز موميايي او کار سنک مي آيد

اميد رحم بود کفر ازان خدا ناترس

که گر به کعبه رود از فرنگ مي آيد

ز شيشه بال پريزاد اگر شکسته شود

خيال يار هم از دل به تنگ مي آيد

غبار آه ز دل مي شود بلند مرا

به شيشه دل هر کس که سنگ مي آيد

به چار بالش خاراست چون شرر جايم

ز بس که بر من از اطراف سنگ مي آيد

قد خميده مرا شد به راه راست دليل

به صيقل آينه بيرون ز رنگ مي آيد

چنان به عهد تو شد عام دردمنديها

که بوي درد ز داغ پلنگ مي آيد

خيال روي تو هم مي رود ز دل بيرون

برون ز گوهر اگر آب ورنگ مي آيد

ز آسمان مقوس ز بس کجي ديدم

کمان به ديده من چون خدنگ مي آيد

مگر که هست اميد اجابتي صائب

که آه بر لب من بي درنگ مي آيد