شماره ١٠٥: مي کند دست نوازش هم دل ما راخموش

مي کند دست نوازش هم دل ما راخموش

خشت اگر مانع تواند شد خم مي را ز جوش

بازي جنت مخور، ازحال آدم پندگير

درگذر مردانه زين گندم نماي جوفروش

پوچ گويي مي دهد بر باد نقد عمر را

زود خالي مي شود ديگي که ننشيند ز جوش

ديگران راگرم اگر سازد شراب آتشين

خون ما را شعله آواز مي آرد به جوش