شماره ١٦٣: به وحشت دل کجاگردد خلاص ازچشم شهلايش ؟

به وحشت دل کجاگردد خلاص ازچشم شهلايش ؟

که آهو چشم قرباني شد ازمژگان گيرايش

به هرجانب نظر جولان کند گل مي توان چيدن

که شد يک دسته گل عالم ز حسن عالم آرايش

چه قد دلفريب است اين، که گرديدند خوش چشمان

چوآهو سربسر خوش گردن ازذوق تماشايش

به کار سخت مي چسبد دل و دستش به آساني

بود چون کوهکن هرکس که شيرين کارفرمايش

مرا شمشاد قدي ميکشد در خاک و خون صائب

که سر چون بيد مجنون برندارد سرو از پايش