کتابخانه فارسی
/
ديوان صائب
/
غزليات - قسمت هفتم
/
شماره ٢٢٨: نهفته چون گنه از خلق دار طاعت خويش
شماره ٢٢٨: نهفته چون گنه از خلق دار طاعت خويش
نهفته چون گنه از خلق دار طاعت خويش
به اطلاع خدا صلح کن ز شهرت خويش
ز ارتکاب گنه نيست شرمگينان را
خجالتي که مراهست ازعبادت خويش
دهان سايل اگر پرگهر کنم چو صدف
چو ابر آب شوم ازقصور همت خويش
بهشت اگر ز در خانه ام گذار کند
قدم برون نگذارم ز کنج خلوت خويش
درين جهان پرآشوب اگر حضوري هست
ازان کس است که قانع بودبه قسمت خويش
گرت هواست که فرمانروا شوي صائب
مپيچ ازخط فرمان، سر اطاعت خويش
جستجو در مطالب سایت