کتابخانه فارسی
/
ديوان صائب
/
غزليات - قسمت هفتم
/
شماره ٤٥١: قدم برون منه از آستان خانه دل
شماره ٤٥١: قدم برون منه از آستان خانه دل
قدم برون منه از آستان خانه دل
که نقد هر دو جهان است خزانه دل
ز کاسه سر خود فيل مست مي گردد
ز خود شراب برآرد زمين خانه دل
سفر به بال و پر موج مي کند دريا
ز آه و ناله خويش است تازيانه دل
ز لفظ راه به معني برند بينايان
و گرنه نيست خط و خال دام و دانه دل
فلک که نقطه پرگار اوست مرکز خاک
جزيره اي است ز درياي بيکرانه دل
فريب کارگشايان روزگار مخور
ببر زآه چراغي به آستانه دل
دو عالمند طلبکار اين گهر صائب
فتد به دست که تا گوهر يگانه دل
جستجو در مطالب سایت