شماره ٢٥٢: ما رنگ گل ز بوي گل ادراک کرده ايم

ما رنگ گل ز بوي گل ادراک کرده ايم

سير بهار در خس و خاشاک کرده ايم

چون اهل زهد شاخچه بندي نمي کنيم

ترک عصا و شانه و مسواک کرده ايم

چون ابر هر کجا قدم ما رسيده است

گنج گهر ز آبله در خاک کرده ايم

در سينه کرده ايم نهان راز عشق را

زنجير برق از خس و خاشاک کرده ايم

ما را نظر به روزن قصر بهشت نيست

تا سر برون ز حلقه فتراک کرده ايم

چون آفتاب اگر چه نداريم لشکري

تسخير عالم از نظر پاک کرده ايم

سعي از براي رزق مقدر نمي کنيم

ما اين عرق ز جبهه خود پاک کرده ايم

نوميد نيستيم ز احسان نوبهار

هر چند تخم سوخته در خاک کرده ايم

صائب چرا قبول نگردد دعاي ما؟

ما قبله خود از جگر چاک کرده ايم