شماره ٣٤٢: قسم به ساقي کوثر که از شراب گذشتم

قسم به ساقي کوثر که از شراب گذشتم

زباده شفقي همچو آفتاب گذشتم

حجاب چهره مقصود بود شيشه و ساغر

نظر بلند شد، ازعالم حجاب گذشتم

کشيده بود به دام فريب، عالم آبم

صفاي دل مددي کرد، همچو آب گذشتم

ز هر چه داشت رگ تلخيي، اميد بريدم

چه جاي باده گلگون، که از گلاب گذشتم

به خون شرم و حيا مي پريد چشم حبابش

هزار شکر کز اين خوني حجاب گذشتم

اگر چه موج سراب است شيشه خانه مشرب

رسيد جان به لبم تا ازين سراب گذشتم

ز شيشه چون گذرد رنگ مي به گرم عناني؟

ز شيشه خانه مشرب به آن شتاب گذشتم

به زور جذبه توفيق و پايمردي همت

چو برق و باد ز رطل گران رکاب گذشتم

شراب، خون روان و کباب، خون فسرده است

هم از کباب بريدم، هم از شراب گذشتم

عجب که پيرخرابات نگذرد ز گناهم

که من ز باده گلرنگ در شباب گذشتم

اميد هست که در حشر زرد روي نگردم

چو من به موسم گل صائب از شراب گذشتم