شماره ٦٧٣: سرد شد دست و دعا صبح به يک خنديدن

سرد شد دست و دعا صبح به يک خنديدن

روح را گرم کند خنده به دل دزديدن

خاطر جمع و پريشان نظري هيهات است

شانه زلف حواس است پريشان ديدن

ديدن بحر به پوشيدن چشمي بندست

چشم هر چند ز دريا نتوان پوشيدن

رزق هر چند که چون سيل بهاران آيد

آسيا را نشود سنگ ره ناليدن

پوست پوشيده به جولانگه ليلي رفتم

در ره عشق ز مجنون نتوان لنگيدن

صائب از پيچ و خم زلف سخن مويي شد

اينقدر نيز نبايد به سخن پيچيدن